Diabeł to czarny pies

Maros, węgierski korespondent wojenny, w swojej książce "Diabeł to czarny pies" eksploruje trudne i niebezpieczne regiony Afryki oraz Bliskiego Wschodu. Jego praca przenosi go w miejsca, gdzie wojna bezlitośnie splata się z codziennością, pozostawiając ludzi w stanie krańcowego załamania emocjonalnego, pozbawionych rozsądku, wiary czy chęci do życia. Maros kieruje swoje reporterskie oko na pojedyncze osoby: żołnierza Legii Cudzoziemskiej bliskiego obłędu, młodocianego męczennika, rutynowych pracowników organizacji humanitarnych, imama walczącego z przesądami, pogodzoną z nieuchronnym reporterkę, czy muzułmanina, który nagle traci wiarę. Analizuje również siebie samego, jako korespondenta wojennego, który coraz bardziej pogrąża się w moralnym osamotnieniu i zobojętnieniu.

Książka jest zbiorem opowieści, które łączą fakty z fikcją, fascynując pełnym językiem, przemyślaną strukturą i szczegółową narracją. Czy głos przemawiający z kart książki należy do fikcyjnego fotoreportera Marosa, pisarza Sándora Jászberényi, czy może do człowieka, który spojrzał wprost w twarz zła?