Cześć pracy. O kulturze zapierdolu

Często powtarzane hasło „Rób to, co kochasz, a nigdy nie będziesz pracować” jest popularnym mottem, które można znaleźć na wielu kubkach czy biurowych ścianach. Nawet gdy nasza praca nie jest pasją, to zdarza się, że mówi się o niej, iż panuje w niej „rodzinna atmosfera”, zespół tętni energią, godziny są elastyczne, a możliwości rozwoju zawodowego nie brakuje. Ale czy rzeczywiście tak jest?

Książka Zofii Smełki-Leszczyńskiej rzuca światło na to, jak często jesteśmy wprowadzani w błąd i wykorzystywani. Autorka pokazuje, jak często rozmowy o pracy w Polsce odbiegają od jej prawdziwego oblicza. Zofia analizuje sprzeczności kapitalizmu, w którym pracę trzeba kochać, by zwiększać efektywność, lecz zamiast podwyżek, pracownicy dostają kursy mindfulness. W mediach łatwiej znaleźć wywiady z dyrektorami niż głosy strajkujących pracowników fabryk. Znacznie szybciej napotkamy książki o zwiększaniu produktywności niż o zakładaniu związków zawodowych. Autorka podkreśla, że odbudowa solidarności wśród pracowników jest możliwa i zachęca do otwartej dyskusji o rzeczywistych doświadczeniach związanych z pracą.