Czas rezurekcji

W tej części ponownie spotykamy brata Hektora, który otrzymuje specjalne zadanie i wyrusza na południe, do klasztoru misterystów. Z początku sądzi, że jego misja będzie dotyczyć egzorcyzmów, jednak szybko okazuje się, że ma do czynienia ze zbrodniami, które próbuje rozwikłać. W późniejszym etapie śledztwa dołącza do niego komisarz Sara Adam, by wspólnie odkryć, kto stoi za morderstwami.

Cóż mogę powiedzieć? Niestety, bardzo się rozczarowałam. Pierwsza część zrobiła na mnie ogromne wrażenie bo oceniłam ją aż na 4,5 gwiazdki. Tym razem jednak historia zupełnie mnie nie porwała, a momentami trudno mi było zrozumieć, co autor właściwie chciał przekazać.

Wątki dotyczące losów Hektora przeplatają się tutaj z opowieścią o pewnej rodzinie i, szczerze mówiąc, kompletnie mi się to nie zgrywało. Akcja zaczyna się rozkręcać dopiero w połowie książki, szczególnie w momencie, gdy do Hektora dołącza komisarz Sara Adam.

Trzeba jednak przyznać, że styl Czornyja wciąż wciąga. Jego rozdziały często kończą się w najbardziej emocjonujących momentach, co zdecydowanie zachęca do dalszego czytania. Mimo to zakończenie pozostawiło mnie z poczuciem niedosytu. Książka kończy się w taki sposób, jakby miała zapowiadać kolejną część, ale wiele wątków pozostało dla mnie niejasnych. Niby poznajemy sprawcę, a jednak w głowie wciąż kłębi się mnóstwo pytań — zwłaszcza dotyczących wątku rodziny, który był przeplatany między rozdziałami poświęconymi Hektorowi.

Całość czytało się sprawnie, ale po znakomitej pierwszej części spodziewałam się czegoś zdecydowanie mocniejszego.

To był kolejny, intensywny weekend z powieścią. Przyznam, że dawno nie sięgałam po twórczość tego pana, ponieważ jest tylu nowych autorów, że ciężko przeczytać wszystko. Jednak w końcu udało mi się spotkać z jego twórczością i powiem tyle: Podobało mi się!

Powieść napisana przez Maxa Czornyja szybko mnie wciągnęła. Zakonnik jako śledczy? I to miejsce zbrodni!
Ciekawe i oryginalne. A to przyciąga mnie, jak magnes 😁.

Z przyjemnością zagłębiałam się w tej tajemniczej sprawie, by wraz z bratem Hektorem szukać mrocznego mordercy. A nie było to takie łatwe ze względu na niewielką ilość informacji o podejrzanych.

Szczerze mówiąc, lektura książki „Czas rezurekcji”, była dla mnie, podobnie jak „Czas śmierci” miłą odmianą od pełnych napięcia i dusznych kryminałów. Tu, choć działo się sporo, nie potrzebowałam non stop pełnego skupienia, jak to było przy lekturze poprzednio czytanej książki. Tutaj czytając, odpoczywałam. Chyba tak po prostu bywa przy książkach autora, że czyta się je szybko i można traktować je jako odskocznię od codzienności i ciekawą lekturę na nudny wieczór 😊.

Ogólnie akcja w książce dzieje się dwutorowo: mamy śledztwo brata Hektora i życie rodzinne widziane oczami małej dziewczynki. Nie doszłam jednak do tego, w jaki sposób łączą się te oba wydarzenia. Czy to wstęp do następnego tomu tej serii? I to zakończenie. Tego się nie spodziewałam i zupełnie zbiło mnie z tropu. Czekam więc na kolejną część, w której mam nadzieję, wszystko się wyjaśni 😊.