Czarne

W pewne lato, w roku 1935 lub 1914, na malownicze letnisko Czarne przybywa piękna aktorka, aby pozować dla zamożnego lekarza-amatora, który pragnie uchwycić jej wizerunek w plenerze. Żona tego malarza z amatorskim zacięciem reaguje na nową muzę z wściekłością, podczas gdy ich jedyna córka czuje do niej erotyczną fascynację. Rozwój wydarzeń nieuchronnie prowadzi do tragedii.

Wspomnienia z młodzieńczych lat przenoszą nas do szpitala psychiatrycznego, przez seans w warszawskim Towarzystwie Spirytystycznym, aż z powrotem do Czarnego. Kryminalna zagadka tego miejsca zaczyna nabierać sensu dopiero w momencie, gdy linie czasowe się splatają, a granica między jawą a snem się zaciera.

Misternie skomponowany język, gra z różnymi gatunkami literackimi oraz wielowarstwowa tajemnica czynią z książki Czarne niezwykłą podróż literacką. Finał, będący fabularną prowokacją, zaskoczy większość czytelników, a w niektórych obudzi bunt. Jednak nikt nie pozostanie wobec tej historii obojętny.