Crossroads. Nasza szansa

Kiedy miałam osiem lat, poznałam Westa Havena, który wpłynął na moje dzieciństwo w sposób niezapomniany. To on nauczył mnie grać w pokera w wieku dziewięciu lat, a nasze zabawy w składanie papierowych samolotów stały się ulubioną rozrywką, gdy miałam jedenaście. West pierwszy raz pocałował mnie, gdy miałam szesnaście lat — to wspomnienie stało się jednym z najpiękniejszych wspomnień, jakie kojarzę z wakacjami w Montanie. Jednak nasze drogi ostatecznie rozeszły się, gdy miałam dwadzieścia trzy lata.

Po wielu latach wróciłam na ranczo, które tak wiele dla nas znaczyło, tym razem jako jego właścicielka. West może nie być z tego powodu zadowolony, ale wie, że ode mnie zależy przyszłość jego rodzinnej ziemi. Wspólna praca z nim w tych okolicznościach stanowi nie lada wyzwanie, szczególnie gdy przeszłość nieustannie powraca w moich myślach. Mimo że nasza współpraca ma charakter tymczasowy, zaczynam dostrzegać w tym powrocie szansę na ostateczne pożegnanie się z przeszłością. Obiecuję sobie tylko jedno: nie zakocham się znowu w Weście Havenie.