Cienie. Ślad. Opowieści Gdańszczan II

Opowieść zgłębia losy czterech pokoleń rodziny autorki ze strony ojca, osadzając je w burzliwych dziejach Polski. Historia Nossków rozpoczyna się w Sławucie na Wołyniu, w czasie rosyjskiego zaboru, gdzie urodzili się w drugiej połowie XIX wieku. Mikołaj Nossek był radcą prawnym dla rodu Sanguszków. Tragiczne wydarzenie miało miejsce 1 listopada 1917 roku, gdy carscy żołnierze zamordowali księcia Romana Sanguszki, co zmusiło Nossków do opuszczenia Sławuty. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, rodzina osiedliła się w Ołyce, mieszkając w zamku Radziwiłłów. Pradziadek autorki pełnił funkcję sędziego grodzkiego oraz sędziego pokoju.

Ryszard Nossek, jako zawodowy oficer Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Życie jego zakończyło się tragicznie 14 maja 1926 roku, kiedy zginął w wyniku zamachu majowego; jego samolot Potez XV został zestrzelony nad Stacją Filtrów w Warszawie przez wojska Józefa Piłsudskiego. Po jego śmierci kontakt z wdową i córką został przerwany. Irena Nossek, która poślubiła Feliksa Korczaka, pracowała jako nauczycielka w Porycku. W 1946 roku, razem z synem Stanisławem, przeprowadzili się do Wrzeszcza.

Książka stanowi swoiste reporterskie śledztwo pełne faktów, fotografii, dokumentów i pamiątek rodzinnych, które zostały przekazane przez najbliższych, a także informacji odkrywanych po latach. Historia jest niechronologiczna, skupiając się na emocjach i wrażeniach związanych z odkrywaniem tajemnic przeszłości. Fotografie i dokumenty często opowiadają więcej niż żyjący świadkowie. Nosskowie żyli w wielokulturowych społecznościach, w atmosferze miłości, zgody i tolerancji. Choć burzliwe czasy skomplikowały ich losy, pozostają pięknymi i mądrymi patriotami, bez żywienia nienawiści i chęci zemsty.

Powieść nabiera dodatkowego znaczenia w kontekście wybuchu wojny na Ukrainie, a miejsca związane z przeszłością rodziny stają się areną trwających walk. Współczesne wydarzenia sprzyjają zbliżeniu narodów polskiego i ukraińskiego, niosąc głębokie przesłanie pacyfistyczne. Autorka zamyka opowieść refleksją nad niekończącymi się konfliktami i ich nieusuwalnymi, bolesnymi śladami, dziękując przodkom za dzieciństwo wolne od trosk, za inspirację do odkrywania bogatej historii przodków i tożsamość, którą jej przekazali.