Cicha siła introwertyków. Jak dorastać w świecie, który nie przestaje gadać

Jestem introwertykiem. Nie jestem typem cichego introwertyka, ale takim, który desperacko potrzebuje samotności po całym dniu spędzonym wśród ludzi, dla którego rozmowa jest trudniejsza niż napisanie pięcioakapitowego eseju o północy i który najlepiej czuje się w środowiskach o niskim poziomie bodźców. Kiedy więc zobaczyłem do kupienia te książkę, nie potrzebowałem przekonywania - potrzebowałem potwierdzenia. I pod wieloma względami ta książka właśnie to zapewniła.

Cain wykonuje fantastyczną robotę, rozkładając naukę o osobowości w sposób, który nie przypomina wykładu. Zanurza się w mocne strony introwertyków - głębokie skupienie, empatię, przemyślenie, kreatywność - i umieszcza je w kontekście szkoły, życia społecznego i wczesnego rozwoju kariery. Nie mówi tylko „bądź sobą” - pokazuje, jak bycie sobą działa, a to daje siłę.

Jedną z najbardziej zapadających w pamięć sekcji była dla mnie część dotycząca projektów grupowych. To tak, jakby Cain sięgnąła do moich koszmarów z liceum i powiedziała: „Hej, może nie byłeś do bani - po prostu byłeś inaczej zbudowany”. Odnosi się również do typowych szkolnych scenariuszy - prezentacji, uczestnictwa w zajęciach, hałaśliwych stołówek - i przeformułowuje je w sposób, który mówi: „Nie jesteś zepsuty. System po prostu nie został zbudowany z myślą o tobie”.

Prawdziwą siłą tej książki są jednak historie. Cain przedstawia osobiste doświadczenia młodych ludzi poruszających się po świecie jako introwertycy - niektórzy nieśmiali, niektórzy pewni siebie, ale cisi, wszyscy wnikliwi. Historie te opierają teorię na żywym doświadczeniu, a ja przytakiwałem, widząc siebie w ich słowach. Zwłaszcza dla młodszych czytelników, tego rodzaju wzajemna weryfikacja może być przełomem.

Czy poleciłbym ją? Absolutnie - szczególnie introwertycznym nastolatkom, rodzicom introwertyków i nauczycielom starającym się lepiej wspierać wszystkie typy uczniów. Ale nawet jako dorosły czytelnik, były momenty, które naprawdę trafiły w sedno. Cain przypomina nam, że introwersja nie jest czymś, co trzeba przezwyciężyć - jest czymś, co trzeba posiadać. I to jest przesłanie, którego wszyscy potrzebujemy.

Tak więc, moi koledzy introwertycy - zwłaszcza ci młodsi, którzy próbują nadać sens głośnemu, przytłaczającemu światu - przeczytajcie tę książkę. Niech przypomni ci, że dobrze jest pomyśleć, zanim się odezwiesz, spędzić przerwę na lunch na czytaniu, woląc rozmowy w cztery oczy od zatłoczonych pokoi. Ta moc? Jest już w tobie.