Błękit nieba

Przedstawiamy zbiór poezji, który powstał w okresie od 1976 do 1990 roku. Zgromadzone z rękopisów przez syna Autorki wiersze przenoszą nas do świata pełnego intensywnych emocji, miłości, lęków o bliskich, jak również nadziei i zawodów. Jednym z utworów jest "Rozmowa telefoniczna", napisany w grudniu 1980 roku w Mińsku Mazowieckim. Wiersz ten maluje obraz chwili oczekiwania na połączenie telefoniczne. Autorka opisuje delikatne gesty związane z wybieraniem numeru telefonu, ukazując, jak z pozoru prozaiczna czynność może stać się mostem do doświadczenia bliskości. Każda cyfra, każda decyzja staje się symboliczną podróżą, w której dźwięk głosu w słuchawce przynosi ukojenie i przenosi do krainy spokoju. Telefon staje się medium łączącym dwa światy – ten rzeczywisty, pełen sygnałów i przerw, oraz wewnętrzny, gdzie romantyczne uniesienia znajdują swoją przestrzeń. Mimo że w rzeczywistości sygnał zakłóca harmonię, to jednak głos płynący z słuchawki ma moc otulić i zapewnić poczucie wtulenia w niewidzialny, choć wyczuwalny błękit emocji.