Bibliotheca Bavoroviana Leopoliensis

Biblioteka Fundacji Wiktora hr. Baworowskiego we Lwowie, utworzona przez wybitnego tłumacza literatury zachodnioeuropejskiej na język polski, Wiktora hr. Baworowskiego, była jednym z kluczowych ośrodków badawczych i kulturalnych w okresie zaborów. Od momentu otwarcia dla publiczności w 1900 roku, zyskała na znaczeniu jako centrum życia naukowego Lwowa.

Zasoby tej placówki obejmowały ponad 15 tysięcy druków oraz ponad tysiąc manuskryptów, zawierających dzieła z literatury pięknej, nauk politycznych, prawa, teologii oraz nauk przyrodniczych. Zbiór był systematycznie wzbogacany przez zakupy, takie jak nabycie w 1914 roku kolekcji Zygmunta hr. Czarneckiego. Znajdowały się w niej wartościowe i unikalne rękopisy oraz druki o tematyce prawnej, historycznej oraz kwestiach religijnych, zarówno polskich, jak i zagranicznych.

Od 1945 roku główna część zbiorów jest przechowywana w Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. W. Stefanyka, gdzie stanowi cenny element wspólnego dziedzictwa kulturowego. Grupa autorów podjęła się rekonstrukcji i opisu XVI-wiecznych zasobów Bavorovianum, tworząc katalog obejmujący 275 druków z pierwszej połowy XVI wieku. Opisy te zostały uzupełnione fotografiami kart tytułowych oraz indeksami osobowymi, tytułowymi i proweniencyjnymi. Badano także obecność tych druków w licznych krajowych i światowych źródłach.

Dodatkowo, opracowanie to zawiera zarys historii i charakterystyki zborów, podkreślając ich unikalną wartość dla kultury intelektualnej Lwowa, zarówno w przeszłości, jak i obecnie. W ramach badań przeprowadzono analizę mikrobiologiczną i fizykochemiczną druków z XVI wieku, której rezultaty również opublikowano. Planowane jest wydanie kolejnego tomu katalogu, dotyczącego druków z drugiej połowy XVI wieku.