św. Paisjusz Hagioryta - sylwetka autora

Błogosławiony Starzec Paisjusz, znany wcześniej jako Arseniusz Eznepidis, przyszedł na świat 25 lipca 1924 roku (według kalendarza juliańskiego) we wsi Farasy w regionie Kapadocji, na terenie Azji Mniejszej. Po narodzinach, podczas wymiany ludności w 1924 roku, w której Grecy zostali przesiedleni do Grecji, a Turcy do Turcji, Arseniusz jako niemowlę trafił do Grecji. Jego rodzina osiadła w miasteczku Konica, gdzie dorastał i zdobywał pierwsze wykształcenie. Od najmłodszych lat żył w sposób ascetyczny, z fascynacją czytając żywoty świętych i starając się naśladować ich duchowe wysiłki. Oddawał się nieustannej modlitwie, rozwijając w sobie pokorę i miłość.

W młodości nauczył się ciesielstwa, inspirując się zawodem Chrystusa. Kiedy wybuchła w Grecji wojna domowa (1944-1948), został powołany do służby wojskowej jako radiotelegrafista. Służąc przez trzy i pół roku, wyróżniał się odwagą i moralnością chrześcijańską. Po zakończeniu służby wojskowej, zrealizował swoje marzenie o życiu monastycznym, które pielęgnował od dziecka. Arseniusz, już jako mnich, doświadczył wyjątkowej łaski od świętych, Matki Bożej i Boga.

Ojciec Paisjusz doskonalił swoje życie duchowe na Świętej Górze Athos, w monasterze Stomion w Konicy oraz na Synaju. Żył w odosobnieniu, całkowicie poświęcając się Bogu, który następnie skierował go ku ludziom. Wielu odwiedzających szukało u niego duchowego przewodnictwa, pocieszenia i spokoju. Jego świątobliwe oblicze promieniowało Bożą łaską, a miłość boska płynęła z jego wnętrza. Starzec Paisjusz nieustannie ofiarowywał ludziom pocieszenie i ulgę w ich cierpieniach.

Po długich cierpieniach, które sam równoważł męczeństwu i które, jak twierdził, przyniosły więcej korzyści niż całe życie ascetyczne, zmarł 12 lipca 1994 roku. Jego ostatnim miejscem spoczynku stał się monaster Św. Jana Teologa w pobliżu wsi Suroti koło Salonik, gdzie został pochowany obok świątyni św. Arseniusza z Kapadocji.