Siegfried Lenz - sylwetka autora

Siegfried Lenz, niemiecki pisarz, zyskał sławę obok takich twórców jak Heinrich Böll i Günter Grass, stanowiąc jedną z czołowych postaci literatury niemieckiej po II wojnie światowej. Urodził się w Ełku, który w tamtych czasach był częścią Prus Wschodnich i nosił nazwę Lyck. Po ukończeniu szkoły średniej Lenz wstąpił do Partii Nazistowskiej, ale pod koniec wojny zdezerterował z pomocniczego krążownika w Danii, po czym został schwytany przez wojska brytyjskie w Szlezwiku-Holsztynie. W brytyjskiej niewoli pracował jako tłumacz dla komisji ds. zwolnień z niewoli.

Po wojnie Lenz studiował na Uniwersytecie Hamburskim, gdzie zgłębiał anglistykę, filozofię i historię literatury. Jego twórczość obejmuje powieści, opowiadania i dramaty. Był członkiem Gruppe 47, grupy wspierającej młodych pisarzy niemieckich, a jego największym osiągnięciem literackim jest powieść "Deutschstunde" wydana w 1960 roku. Książka ta została przetłumaczona na język polski jako "Lekcja niemieckiego" i doczekała się adaptacji filmowej w reżyserii Petera Beauvaisa.

Lenz zdobył wiele nagród i wyróżnień, w tym prestiżową Nagrodę im. Goethego w 2000 roku, a w 2011 stał się honorowym obywatelem Ełku. Żył 88 lat, pozostawiając po sobie liczne dzieła, takie jak opowiadanie "So zärtlich war Suleyken" (wydane po polsku jako "Słodkie Sulejki") czy powieści "Heimatmuseum" i "Fundbüro" ("Muzeum ziemi ojczystej" i "Biuro rzeczy znalezionych"). Był żonaty z Liselotte od 1949 roku aż do jej śmierci w 2006 roku.