Rudolf Carnap - sylwetka autora

Niemiecki matematyk, logik i filozof analityczny, przez długi czas związany z University of California w Los Angeles, odegrał kluczową rolę w rozwoju filozofii nauki. W latach 1910-1914 studiował na Uniwersytetach w Jenie i Fryburgu, gdzie pod okiem Bruno Baucha badał zagadnienia z "Krytyki czystego rozumu" Immanuela Kanta, koncentrując się na problematyce przestrzeni. Choć interesowały go głównie kwestie fizyki, uczęszczał także na zajęcia logiki Fregego. Planował napisać doktorat z fizyki, ale I wojna światowa przeszkodziła mu w tych zamiarach. W trakcie wojny służył jako oficer w armii niemieckiej. Po zwolnieniu z wojska w 1917 roku trafił na Uniwersytet Berliński, gdzie studiował teorię względności pod kierunkiem Alberta Einsteina. Po powrocie do Fryburga przedstawił swój projekt pracy dotyczący przestrzeni Maxowi Vienowi i Bruno Bauchowi, którzy wyrazili zainteresowanie jego badaniami, ale z różnych perspektyw. Ostatecznie jego praca ukazała się w 1921 roku pod tytułem "Przestrzeń: Przyczynek do filozofii nauki."

Przed wyjazdem do Wiednia Carnap opublikował kilka artykułów dotyczących czasu, przestrzeni i przyczynowości oraz książkę "Abriss der Logistik" w 1929 roku. Na tym etapie również ukończył znaczące dzieło "Der logische Aufbau der Welt" w 1928 roku. W 1921 roku korespondował z Bertrandem Russellem, uzyskując od niego streszczenie dzieła "Principia Mathematica." Dzięki temu tekstowi mógł sfinalizować swoje prace nad "Abriss der Logistik."

Między 1924 a 1925 brał udział w seminariach Edmunda Husserla, ale bliżej współpracował z Hansem Reichenbachem, którego poznał na konferencji w Erlangen. W wyniku tej znajomości nawiązał bliskie relacje z Moritzem Schlickiem z Uniwersytetu Wiedeńskiego i stał się centralną postacią Koła Wiedeńskiego. Wspólnie z Hansem Hahnem i Otto Neurathem opublikował manifest "Wissenschaftliche Weltauffassung: Der Wiener Kreis" w 1929 roku. W okresie wiedeńskim wydał "Logische Aufbau der Welt" oraz "Scheinprobleme in der Philosophie," gdzie krytycznie podszedł do metafizyki i zaproponował jej eliminację z naukowych badań.

W 1930 roku poznał Alfreda Tarskiego podczas jego wykładów w Wiedniu, co zaowocowało wizytą w Warszawie. W dwa lata później został profesorem na Uniwersytecie w Pradze, gdzie w 1934 roku napisał "Logiczna składnia języka." Jego współpraca z W.V.O. Quinem zaowocowała trwającą wiele lat dyskusją. Obawy związane z nazistowskimi Niemcami skłoniły Carnapa do emigracji do Stanów Zjednoczonych w 1935 roku przy wsparciu Quine’a i Charlesa Morrisa. Rok później jego przyjaciel Moritz Schlick padł ofiarą zamachu. Członkowie Koła Wiedeńskiego rozproszyli się, a Carnap zdobył amerykańskie obywatelstwo w 1941 roku.

W latach 1936-1952 pracował na Uniwersytecie w Chicago, choć także chwilowo przebywał na Harvardzie i w Instytucie Badań Zaawansowanych w Princeton. Zdecydował się na stałą posadę na Uniwersytecie Kalifornijskim, mimo że wymagało to sprzeciwienia się politycznym naciskom epoki maccartyzmu. Ostatnie lata swego życia spędził pracując w Los Angeles.