Roman Brandstaetter - sylwetka autora

Roman Brandstaetter, znany polski pisarz, poeta, dramaturg oraz tłumacz, przyszedł na świat w inteligenckiej rodzinie żydowskiej jako syn Ludwika i Marii Brandstaetter. Dziadek ze strony ojca, Mordechaj Dawid Brandstaetter, prowadził w Tarnowie tłocznię oleju lnianego i zasłynął jako pisarz tworzący w języku hebrajskim. Po ukończeniu szkoły podstawowej oraz Gimnazjum Męskiego w Tarnowie, Brandstaetter zdał maturę w 1924 roku w Krakowie, kontynuując tam edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunkach filozofia i filologia polska. Już jako student zadebiutował w 1926 roku w "Kurierze Literacko-Naukowym", prezentując wiersz "Elegia o śmierci Sergiusza Jesienina". Tego samego roku w "Nowej Reformie" ukazał się jego utwór "Piłsudski". Jego twórczość ukazywała się również w wielu innych pismach, takich jak "Głos Prawdy" czy "Gazeta Polska". Debiutancki tom poezji "Jarzma" ujrzał światło dzienne w 1928 roku.

Po zakończeniu studiów, dzięki stypendium rządowemu, Brandstaetter wyjechał do Paryża w latach 1929–1931, gdzie badał działalność Adama Mickiewicza, zdobywając w 1932 roku tytuł doktora filozofii. Powróciwszy do Polski, zamieszkał w Warszawie, pracując jako nauczyciel i pisząc artykuły. Opublikował tam m.in. "Legion żydowski Adama Mickiewicza" i zbiory poezji takie jak "Węzły i miecze". Po wybuchu II wojny światowej udał się do Wilna, gdzie ożenił się z Tamarą Karren. Dzięki pomocy rodziny żony, para wyjechała do Jerozolimy, przemierzając m.in. Moskwę i Irak. Tam Brandstaetter napisał swój pierwszy dramat "Kupiec warszawski".

W Jerozolimie pisarz przeszedł na katolicyzm, co opisał w opowiadaniu "Noc biblijna". Po rozwodzie z żoną z powodu różnic religijnych, w 1946 roku Brandstaetter przyjął chrzest w Rzymie, gdzie ożenił się z Ireną Wiktor. Pełnił funkcję attaché kulturalnego przy polskiej ambasadzie, organizując uroczystości związane z Mickiewiczem. We Włoszech powstały jego dzieła takie jak "Kroniki Assyżu" inspirowane św. Franciszkiem.

Po powrocie do Polski w 1948 roku, Brandstaetter zamieszkał w Poznaniu, gdzie pracował jako kierownik literacki Teatru Polskiego. Przeprowadził się do Zakopanego, a w 1960 powrócił do Poznania, by w pełni poświęcić się pisarstwu. Prowadził wtedy przekłady literatury angielskiej oraz biblijnej. Jego najbardziej znaną powieścią jest czterotomowy "Jezus z Nazarethu", wydawany w latach 1967–1973.

Roman Brandstaetter zmarł na zawał serca w 1987 roku, a jego grób znajduje się na Cmentarzu Komunalnym na Miłostowie w Poznaniu. Po jego śmierci wydano niedostępne wcześniej utwory, takie jak "Hamlet i łabędź" czy "Przypadki mojego życia". Jego imię nosi ulica w Poznaniu i Tarnowie oraz Gimnazjum nr 11 w Tarnowie, które było inicjatorem jego pomnika w tym mieście.