Leopold Sacher-Masoch - sylwetka autora

Leopold Ritter von Sacher-Masoch, znany również pod pseudonimami Charlotte Arand i Zoe von Rodenbach, urodził się 27 stycznia 1836 roku we Lwowie, a zmarł 9 marca 1895 roku w Lindheim, dzielnicy Altenstadt w pobliżu Frankfurtu nad Menem w Niemczech. Był austriackim pisarzem, nowelistą i dramaturgiem, związanym z epoką romantyzmu, choć często określanym jako prekursor modernizmu. Jego twórczość bywa porównywana do dzieł Iwana Turgieniewa. Od jego nazwiska pochodzi termin „masochizm”, używany do opisania pewnego rodzaju zaburzenia seksualnego.

Sacher-Masoch zasłynął dzięki swojemu literackiemu eksperymentowi, który przeprowadził w grudniu 1869 roku z baronówną Fanny von Pistor. Zgodnie z umową zawartą między nimi, przez sześć miesięcy miał pełnić rolę jej niewolnika. Książka „Wenus w futrze”, wydana w 1870 roku i częściowo oparta na tym doświadczeniu, okazała się ogromnym sukcesem na światową skalę.

Był on najstarszym synem dyrektora policji we Lwowie, ówczesnej stolicy Galicji, a także wujem Artura Wolfganga von Sacher-Masoch. Żył i tworzył w środowisku galicyjskim, które charakteryzowało się silnym wpływem społeczności żydowskiej, co miało trwały wpływ na jego poczucie estetyki. W 1848 roku przeniósł się do Pragi, gdzie studiował prawo, matematykę i historię. Podczas nauki w Pradze i Grazu doskonalił swój niemiecki. W 1860 roku objął stanowisko profesora historii na Uniwersytecie Lwowskim, ale później skupił się wyłącznie na karierze literackiej.

W 1873 roku poślubił Aurorę A. von Rümlein, pisarkę znaną pod pseudonimem Wanda von Dunajew. Oprócz pracy twórczej Sacher-Masoch angażował się społecznie, z zaangażowaniem w reformy, i założył Towarzystwo Kształcenia Ludowego Górnej Hesji krótko przed swoją śmiercią. Jego twórczość często eksplorowała perwersyjne aspekty erotyki oraz seksualność kobiet, co przyciągało uwagę czytelników epoki Freuda i szybko zdobywało popularność. Wśród jego dzieł znajdują się takie jak „Rozwiedziona kobieta” (2 tomy, 1870), opowiadanie „Wenus w futrze” (1890) oraz nowele z serii „Historie z rosyjskiego dworu” (1873/1874), takie jak „Judith i pasza”, „Niewolnik Tatarów”, „Czarna caryca”, „Pojedynek dam”, „Zdobywczyni dusz”, „Kto umknie Katarzynie?”, „Wąż w raju” i „Człowiek bez przesądów”.