Jalu Kurek - sylwetka autora

Polski poeta i prozaik związany z Awangardą Krakowską zasłynął jako autor czerpiący z życia wsi małopolskiej. Jego powieść "Grypa szaleje w Naprawie" zdobyła Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury w 1934 roku. Był synem Piotra i uczniem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Ukończył też studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zgłębiał filologię polską i romańską, a później kontynuował naukę na uniwersytecie w Neapolu.

Pisarz nawiązał bliską przyjaźń z F.T. Marinettim. Mocno związany z Beskidami, z których pochodziła jego matka, poświęcił tej krainie kilka swoich książek. Rozgłos przyniosły mu także inne utwory, takie jak "Woda wyżej" z 1935 roku. Tworzył liryki, poematy, opowiadania oraz powieści. Swoje umiejętności dziennikarskie rozwijał jako reporter i redaktor, publikując reportaże, felietony, eseje i artykuły. Zasłużył się również jako tłumacz poezji włoskiej, w tym m.in. "Sonetów do Laury" Franciszka Petrarki, co przyczyniło się do popularyzacji włoskich futurystów w Polsce. W latach 1931-1933 pełnił funkcję redaktora awangardowego czasopisma "Linia".

Pisarz interesował się też teatrem i filmem; jego dziełem jest jeden z pierwszych polskich filmów eksperymentalnych "OR - Obliczenia Rytmiczne" z 1933 roku. Hobby pisarza obejmowały malarstwo, taternictwo i sport. W 1953 roku podpisał rezolucję Związku Literatów Polskich wspierającą stalinowskie władze PRL w kontekście tzw. procesu krakowskiego. Dwa lata później otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1960 roku Nagrodę Miasta Krakowa.

Jego szczególne imię, Jalu, pochodziło z dziecięcego przezwiska, które przypadkowo mu nadano, a które nawiązywało do rzeki Yalu pomiędzy Chinami i Koreą. Używał go jako pseudonimu literackiego aż do oficjalnej zmiany imienia. W 1957 roku, wraz z żoną Hanną Ablewicz-Kurek, także pisarką, rozpoczął budowę drewnianego domu w Naprawie, w miejscu dawnej chałupy matki. Był ojcem dwójki dzieci: Ewy i Grzegorza.