Ernst Jünger - sylwetka autora

Ernst Jünger, znany niemiecki nacjonalista, rozwijał swoje poglądy na własny sposób. Jako młody żołnierz w czasie I wojny światowej wielokrotnie doznał ran, a wyjątkowe zasługi przyniosły mu najwyższe odznaczenia II Rzeszy. W trakcie II wojny światowej, już jako oficer, przebywał głównie w Paryżu. Nigdy nie włączył się w szeregi NSDAP, a do osoby Hitlera podchodził z dystansem. Jego powieść "Na marmurowych skałach" uznaje się za metaforyczną krytykę nazizmu.

Jünger znany był z eksperymentów z narkotykami, w tym z LSD, które opisywał jako jeden z pierwszych. Jego znajomość z Albertem Hofmannem, odkrywcą LSD, pogłębiała jego zainteresowanie psychodelikami, co zainspirowało go do napisania "Drogen und Rausch", traktującej o filozofii odurzenia i ludzkich transgresjach. Pasja zbierania owadów również towarzyszyła mu przez całe życie.

Urodzony jako najstarsze dziecko aptekarza, Ernst spędził dzieciństwo w różnych miastach, m.in. w Hanowerze, gdzie uczęszczał do gimnazjum. W wieku 18 lat, zafascynowany literaturą o europejskich odkrywcach Afryki, wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, jednak szybko powrócił do Niemiec dzięki interwencji ojca. Gdy w 1914 roku wybuchła wojna, zgłosił się na ochotnika do wojska i trafił na front zachodni. W czasie służby czternastokrotnie był ranny i zdobył m.in. Krzyż Żelazny I klasy oraz Order Pour le Mérite, będąc jednym z ostatnich jego odznaczonych, żyjących kawalerów.

Po wojnie Jünger opublikował swoje wspomnienia z okopów, które spotkały się z przychylnymi opiniami prawicowej prasy. W 1923 zakończył karierę wojskową i poświęcił się studiom, głównie zoologii i filozofii, choć ich nie ukończył, kierując się ku pisarstwu i dziennikarstwu. Mimo że naziści oferowali mu miejsce w Reichstagu i członkostwo w Dichterakademie, odmówił, co przysporzyło mu problemów, w tym przeszukań przez Gestapo.

W 1939 roku opublikował "Na marmurowych skałach", rozpoczynając cykl powieści fantastycznych, do których należą m.in. "Heliopolis", "Szklane pszczoły", "Eumeswil" i "Problem Aladyna". W dziele "Szklane pszczoły" poddał krytyce rozwój technologii, podkreślając zagrożenia płynące z postępu technicznego. Jako oficer Wehrmachtu w czasie wojny pracował w okupowanym Paryżu, angażując się w cenzurę korespondencji i nawiązał kontakty z paryskimi elitami kulturowymi, w tym z Sartrem i Picassem. Niestety, jego syn Ernst zginął na froncie włoskim w 1944 roku.

Po wojnie Jünger odmówił wypełnienia ankiety denazyfikacyjnej i początkowo nie mógł publikować w brytyjskiej strefie okupacyjnej, ale zakaz ten zniesiono w 1949 roku. W późniejszych latach mieszkał w Wiflingen, aktywnie podróżował i brał udział w spotkaniach pamięci ofiar wojen, nieustannie publikując nowe książki. Jego twórczość i postawa przyniosły mu liczne nagrody literackie i niemieckie wyróżnienia, w tym Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.