Aleksander Minkowski - sylwetka autora

Polski autor, znany jako pisarz, reportażysta i scenarzysta filmowy, spędził lata wojny na zesłaniu w północnej części ZSRR, w republice Komi. To doświadczenie opisał w swojej książce "Droga do Niury" z 1964 roku oraz w pierwszym rozdziale książki "Gruby", wydanej w 1966 roku. W 1951 roku ukończył III LO we Wrocławiu, a następnie studiował filologię rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim.

Jego literacki debiut miał miejsce w 1956 roku na łamach tygodnika "Przegląd Kulturalny". W 1959 roku jego sztuka "Fałszerz i jego córka", napisana wspólnie z Eugeniuszem Kabatcem, została wystawiona przez Jerzego Jarockiego w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1954-1957 współpracował z redakcją "Po Prostu". W okresie 1958-1961 pracował jako reportażysta w renomowanym tygodniku "Świat" obok takich osobistości jak Lucjan Wolanowski, Wiesław Górnicki, Aleksander Ziemny, Marian Brandys i Kazimierz Dziewanowski. Razem z Dziewanowskim opublikował zbiór reportaży o ZSRR pt. "Pięć tysięcy kilometrów przyszłości", wydany przez Iskry w 1961 roku.

W latach 1969-1972 był wykładowcą na Uniwersytecie Columbia oraz w Hunter College w USA. W latach 1982-1984 pełnił funkcję redaktora tygodnika "Tu i teraz". Następnie, od 1991 do 1998 roku, pełnił rolę redaktora naczelnego takich tytułów jak "Skandale", "Nowe Skandale" i "Bez Pardonu". Między 1978 a 1994 rokiem przewodniczył polskiej sekcji IBBY, organizacji promującej literaturę dla młodych czytelników. Był także prezesem fundacji Korczakowskiej ODRODZENIE, której celem było stworzenie międzynarodowej wioski dziecięcej w Polsce. Od 1964 do 1990 roku był aktywnym członkiem PZPR. Przez lata mieszkał w Warszawie. Pod pseudonimem "Alex Hunter" opublikował część książek z cyklu "Tropiciele złoczyńców", opowiadających o przygodach Marty Patton.