Antygona

Antygona, dzieło Sofoklesa, to klasyczna tragedia, która powstała około 440 roku p.n.e. i jest jednym z najważniejszych utworów literatury światowej. Akcja toczy się w mitycznych Tebach, gdzie po śmierci Edypa jego dwaj synowie, Eteokles i Polinejkes, walczą o tron. Obaj umierają w wyniku tej wojny, a władzę przejmuje ich wuj Kreon. Kreon uznaje Polinejkesa za zdrajcę i zakazuje jego pochówku, co stawia rodzinę królewską przed trudnymi wyborami. Antygona, siostra Polinejkesa, postanawia sprzeciwić się woli Kreona i zorganizować bratu pogrzeb zgodnie z boskim prawem. Jej działania wymuszają na Kreonie wydanie wyroku śmierci za nieposłuszeństwo, mimo że jest to jego siostrzenica. Tragiczne wydarzenia następują po sobie, kiedy Hajmon, syn Kreona i narzeczony Antygony, nie mogąc znieść jej śmierci, odbiera sobie życie. Wkrótce potem zrozpaczona królowa Eurydyka, matka Hajmona, również popełnia samobójstwo. Tragedia pokazuje, jak decyzje Kreona napędzają ciąg nieodwracalnych skutków, prowadząc do osamotnienia i poczucia winy. Historia ta doskonale oddaje zasady antycznej tragedii, przedstawiając jak osobiste i polityczne wybory mogą prowadzić do zguby najbliższych, a ich konsekwencje stają się nie do przezwyciężenia. Książka została przetłumaczona i opatrzona wstępem przez Kazimierza Morawskiego, a wydana w Krakowie w 2005 roku.