Alkifron

Alkifron, jedno z mniej znanych dzieł George'a Berkeley'a, to cykl dialogów, w których autor wchodzi w polemikę z myślicielami brytyjskiego oświecenia, których określa jako wolnomyślicieli. W dialogach tych, ukryci pod greckimi imionami rozmówców, krytykuje m.in. Shaftesbury'ego, Mandeville'a i Anthony'ego Collinsa. Berkeley wzywa do dyskusji na temat kluczowych idei filozofii oświecenia, a w szerszym kontekście – nowoczesnego myślenia tamtej epoki. W swoich analizach Berkeley rozprawia się z racjonalizmem, egoizmem, hedonizmem oraz z obawami i uprzedzeniami wobec religii, co stanowi próbę przewidzenia najważniejszych współczesnych sporów z ideami oświecenia i jego koncepcjami społecznymi. W części konstruktywnej dzieła Berkeley przedstawia swoją unikalną teorię języka, jak również własny dowód na istnienie Boga, co wzbogaca jego polemiki o nowatorskie perspektywy.