A to było tak

Paweł Potoroczyn w swojej twórczości pokazuje wyjątkową umiejętność obserwacji i słuchania świata, co czyni jego książki niezwykle oryginalnymi. Literatura, jak twierdzi narrator jego historii, pełnej ironii, sarkazmu, smutku i piękna, stanowi formę sztuki, która przełamuje wszelkie granice, będąc jednak czymś więcej niż tylko talenty mającym syntezą. Wymaga ona natchnienia, by stać się summą artystycznych wyrazów.

W swojej książce Potoroczyn oferuje nowy sposób patrzenia na Polskę, używając metafory ekshumacji: to moment, gdy przeszłość otwiera oczy teraźniejszości, a teraźniejszość spogląda w przeszłość, dając jej nowe życie. Ta fascynująca narracja zaprasza nas do świata, w którym przeszłość Polski i jej ożywcza obecność są wciągająco przedstawione.

Wracamy do Piórkowa, wsi znanej z „Ludzkiej rzeczy”. Tu spotykamy postacie takie jak Wawrzyniec Kominek, rzeźbiarz-poeta, który nieprzerwanie tworzy swoje dzieła. Stara Kominkowa prowadzi niezwykłe rozmowy ze zwierzętami, podczas gdy Wanda kieruje swoje pełne ekspresji monologi do zmarłego Smyczka. Na wsiach nadal straszy klucz wiolinowy, choć czasy wojny już minęły, a jedyny miejscowy kułak, Kaczor, teraz jest sołtysem po wstąpieniu do partii. Młodzi z Piórkowa przeprowadzili się do powojennej Warszawy, otwierając nowe rozdziały swojego życia.

Opowieść Potoroczyna to mieszanka powagi i humoru, sacrum i profanum, wzniosłości i wulgarności, co trzyma czytelników w nieustannym stanie oszołomienia aż do samego końca. Pisarz nieustannie balansuje między mową codzienną i mistyczną, tworząc niepowtarzalną atmosferę swojej książki.

Paweł Potoroczyn urodzony w 1961 roku, jest uznanym pisarzem, dyplomatą oraz menedżerem kultury. W swojej karierze pełnił funkcje dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku i Londynie, a także Instytutu Adama Mickiewicza. Jego debiutancka książka „Ludzka rzecz” zdobyła uznanie, przynosząc mu nominacje do prestiżowej Nagrody Literackiej „Nike” i Nagrody Literackiej Gdynia w 2014 roku.