Ziggy, Stardust i ja

W maju 1973 roku, podczas gdy niektóre części Ameryki były zajęte aferą Watergate, a inne konfliktem w Wietnamie, niewielu walczyło o akceptację takich osób jak Jonathan Collins, by nie byli uważani za chorych psychicznie. Szesnastoletni Jonny żył zmagając się z astmą, samotnością i wszechobecnymi lękami. Miał swoją przyjaciółkę Starlę, ale wciąż brakowało mu kogoś bliższego. Znajdował ukojenie w swojej wyobraźni, gdzie słuchał muzyki i rozmawiał z Ziggym Stardustem, co pozwalało mu czuć się normalnie i bezpiecznie.

Zygmunt Stardust nie istniał w realnym świecie, który był pełen surowości i oferował terapie mające zmienić osoby takie jak Jonny. Chłopak pragnął być postrzegany jako normalny, jednak wszystko uległo zmianie, gdy pojawił się Web. Ten chłopak z ludu Lakota, różny od wszystkich innych, szybko przyciągnął Jonathana. Miał w sobie coś mrocznego i tajemniczego, jednak jego pewność siebie i odwaga budziły podziw, a Web nie obawiał się otwarcie przyznawać do tego, kim był.

Jonny, jako biały chłopiec, zafascynowany był niezwykłą osobowością Weba. Oboje, pomimo różnic, odkryli wiele wspólnych cech i zapragnęli wspólnego szczęścia. Ale zanim mogli je osiągnąć, Jonny musiał nauczyć się, kim naprawdę jest, a Web musiał pogodzić się ze swoim dziedzictwem. A wokół nich byli ludzie, którzy chcieli zniszczyć ich miłość.

James Brandon, który dorastał w St. Louis i jako gej został odrzucony przez katolicką społeczność, jest autorem tej poruszającej historii. Był odtwórcą głównej roli w kontrowersyjnej sztuce 'Corpus Christi' Terrencea McNallyego, a także współzałożycielem inicjatywy I AM Love Campaign. Pełni funkcję w zarządzie Bay Area American Indian Two-Spirits w San Francisco i pisze dla HuffPost, Believe Out Loud oraz Spirituality & Health.