Zboże polskiego myślenia

Żniwiarz dostrzegł w bogatych tradycjach polskiego ducha elementy, które kształtowały jego tożsamość i nadal, mimo trudnych czasów i historycznych zawirowań, przyczyniają się do jego rozwoju. Zbiórka nie jest zakończona ani ostateczna; nie przeprowadzono jej w sposób systematyczny, a jej kontynuacja wydaje się nieunikniona. Dochodzenie to ujawnia unikatowy polski sposób myślenia o wspólnocie politycznej, narodzie i państwie, zaczynający się od intuicyjnego postrzegania rzeczywistości, który następnie przejawia się w typowych dla polskości pojęciach i refleksjach.

Ta unikalna perspektywa pozwala dostrzec Polaków jako coś więcej niż tylko zbiory podatników czy grupy poddane centralnemu zarządzaniu. To naród postrzegany jako żywy organizm, świadomy swojej odrębności i wartości, który mimo zewnętrznych podobieństw do innych narodów, posiada własną tożsamość. Istotne jest, że myśl polska głęboko zakorzeniona jest w chrześcijaństwie, zarówno czerpiąc z tej tradycji, jak i współtworząc ją z myślą o dalszym jej wzbogacaniu.

Przez stulecia kolejne pokolenia Polaków, zmierzając do swojej wersji odzyskania i zbudowania wspólnej ojczyzny, nieustannie stawają na nowo po upadkach. Wierzą w budowę kraju opartego na wartościach jasności i prawdy, ufundowanego na sprawiedliwości, ale również na miłosierdziu. Taka równowaga między wolnością a porządkiem, równością a hierarchią, stanowi istotę dążeń narodu ku swojej duchowej Golgocie.