Zaświaty

Na świecie istnieje wiele winiarzy, ale nielicznym udaje się tworzyć wina wybitnej jakości. Podobnie jest z autorami książek — tylko niektóre z nich naprawdę warto przeczytać. Krzysztof Fedorowicz przez lata tworzył znakomite wina, a teraz stworzył równie imponującą książkę, co wydaje się niezwykle rzadkim osiągnięciem, jak zauważa Robert Makłowicz.

Makłowicz ma absolutną rację. Wybitna książka o świecie wina mogła powstać tylko z ręki kogoś, kto jest zarówno wrażliwym poetą, pisarzem, jak i winiarzem. Fedorowicz przedstawia opowieść o świecie wina, który niemal uległ zniszczeniu przez komunistyczne barbarzyństwo, ale, mimo przeciwności, ocalał.

W "Zaświatach" Fedorowicz nawiązuje do struktury "Biegunów" Olgi Tokarczuk. Składająca się z pozornie odrębnych historii, książka rozciąga się na wiele stuleci — od czasów wojny trzydziestoletniej aż po współczesną pandemię. Podczas gdy u Tokarczuk motywem przewodnim jest ruch, u Fedorowicza są to korzenie. Nawet w opisie podróży do Australii zagłębiamy się w przeszłość i wnętrze postaci, co pokazuje, jak korzenie dają siłę przetrwania.

Miejsce akcji ma tutaj kluczowe znaczenie. Fedorowicz opisuje skrawek ziemi, gdzie Odra, zmieniając kierunek z północy na zachód, wydaje się funkcjonować w innej rzeczywistości niż reszta świata.

Jak zauważa Karol Maliszewski, książka umożliwia czytelnikowi zapomnienie o podziale na niemieckie i polskie, o obcości i swojskości, prezentując wszystko w kontekście śląskim, ludzkim i poetyckim. To bogata w erudycję i eseistykę proza, pełna metafor oraz skondensowanego czasu — prawdziwa uczta dla smakoszy dobrego wina i wyszukanego stylu.