Zamierzch

Wiersze zawarte w tym tomie wywołują porównania, które trudno zamknąć w jednym wrażeniu. Raz przypominają wzory odciśnięte na twardych materiałach, takich jak derma i filc, innym razem jawią się niczym ulica obmyta wodą tuż przed nadejściem śnieżnej pokrywy, gdzie największą radość sprawia obserwowanie czystości styku czystego śniegu z czystą nawierzchnią, zamiast usuwania brudu. Fizyczna radość towarzyszy lekturze tych wierszy niezależnie od rodzaju światła: nadmiar światła łagodzą, a w jego brak dodają refleksyjnych akcentów. W idealnych warunkach oświetleniowych stają się spokojnym nurtem rzeki, ukazując wszystko to, co przed nami i za nami. Konrad Góra.