Zabójczyni. Szklany tron

Zagłębiając się w serię „Szklany tron”, nie miałam pojęcia, z czym mam do czynienia. Szperając w internecie, szukałam kolejności, w jakiej powinno się czytać tę serię Maas.
„Zabójczynię” przeczytałam po „Szklanym tronie” i uważam, że był to dobry strzał. Historia dziewczyny, której los nie oszczędzał, wcześniejsza niż ta, którą poznaliśmy w czasie turnieju na Królewską Obrończynię, fenomenalnie uzupełnia informacje o jej biografii. Jednak dzięki tym pięciu opowiastkom z jej życia u niejakiego Arobynna Hamela odkrywamy coś więcej niż tylko nowe fakty. Podczas wertowania stron przechodzimy przez proces dojrzewania Celeany.
Od Rifthold i Wyspy Czaszek przemierzamy z bohaterką przygodę po kontynencie, w którym czyha wiele niebezpieczeństw i szemranych układów, wobec których Celeana musi pozostać czujna. A wszystko to po to, byśmy razem z nią zebrali doświadczenie i nauki potrzebne w dalszych tomach.
Bez przeczytania „Zabójczyni” czytelnik może stracić bardzo dużo w kolejnych pozycjach serii „Szklany tron”. Nie chodzi tu o główną fabułę, lecz o wspomnienia Celeany – drobne, ale kluczowe w drodze do rozszyfrowania bohaterki, pomagające także w wytłumaczeniu jej późniejszych decyzji. Choć żadnej z nich nie można przewidzieć.

“Zabójczyni” to dodatek do serii Szklany Tron autorstwa Sarah J. Maas. Przed lekturą pierwszego tomu zastanawiałam się, kiedy najlepiej przeczytać zbiór opowiadań o losach Celaeny Sardothien, Zabójczyni Adarlanu. Opinie były różne. Jedni radzili zostawić sobie “Zabójczynię” na koniec, inni uważali, że warto właśnie od tej książki zacząć przygodę z serią. Ja zrobiłam zupełnie inaczej, bo zdecydowałam się na lekturę po przeczytaniu pierwszych czterech tomów serii i teraz bardzo żałuję, że to właśnie dodatku nie przeczytałam jako pierwszego.

Uważam, że “Zabójczyni” to naprawdę świetne wprowadzenie do mrocznego i brutalnego klimatu, z którego słynie seria. Dzięki temu można oswoić się nieco z tematyką, a co ważniejsze, poznać przeszłość głównej bohaterki, która będzie miała duży wpływ na przyszłe wydarzenia. Dzięki znajomości czterech pierwszych tomów udało mi się wyłapać sporo takich “smaczków”, które zapewniły mi pełny obraz wielu sytuacji mających miejsce w pozostałych książkach. Poza tym obecnie dużo bardziej rozumiem Celaenę, jej decyzje oraz stosunek, do niektórych postaci i jej wszechogarniającą nienawiść.

Każde z opowiadań było dla mnie ciekawe i sprawiało, że miałam mnóstwo przemyśleń. Podchodziłam do tej książki w sposób bardzo emocjonalny, ale tak naprawdę to ostatnie opowiadanie było dla mnie najtrudniejsze i sprawiło, że uroniłam kilka łez. Wiedziałam czego mogę się spodziewać, ale chyba zwyczajnie starałam się to wyprzeć ze swojej podświadomości. Niezależnie od tego, czy czytaliście pozostałe tomy, czy też nie, przyszykujcie chusteczki.

Recenzja jest krótka, bo w “Zabójczyni” poruszane jest wiele rzeczy, które lepiej odkryć samemu, ale uznałam, że muszę się z Wami podzielić swoimi przemyśleniami i przede wszystkim przekonać do tego, by nie pomijać i nie bagatelizować znaczenia opowiadań. To najlepszy dodatek do serii jaki udało mi się przeczytać i ma ogromną wartość w kontekście całej historii. Jeśli miałabym Wam coś zasugerować, najlepiej będzie przeczytać “Zabójczynię” przed “Szklanym Tronem”. Myślę, że pierwszy tom nabierze dla Was potem głębi i całkowicie nowego znaczenia, a Wy będziecie bardziej usatysfakcjonowani (i może bardziej rozchwiani emocjonalnie). Dla mnie jest to must have.