Z otchłani

Książka przedstawia wstrząsające wspomnienia autorki z jej siedmiomiesięcznego pobytu w 1943 roku w niemieckim obozie koncentracyjnym dla kobiet w Birkenau. Jest to głęboko poruszający opis brutalnych warunków, w jakich znalazły się więźniarki różnorodnych narodowości, lecz także zapis prób zachowania człowieczeństwa i godności w obliczu niewyobrażalnego zła. Autorka podkreśla, że choć cierpienie w obozie było ogromne, nie zamykało to drogi do odnalezienia jego sensu, jeśli patrzymy na życie z szerszej perspektywy. Wskazuje, że kluczowe było zachowanie jasności moralnej – by w tym piekle na ziemi postępować zgodnie z zasadą absolutnej prawdy. Zdaniem autorki, brak nienawiści i pragnienia zemsty w tak ekstremalnych warunkach to sposób na walkę z systemem opresji. Pisanie tej książki wynikło z poczucia obowiązku, aby dać świadectwo prawdzie, na co Bóg pozwolił nielicznym, którzy przeżyli to piekło. Ponadto, dzieło to miało na celu zaproponowanie nowych celów wychowawczych, podkreślając na jej końcu potrzebę świeżego podejścia do wychowywania ludzi. To właśnie stanowi nadrzędny cel tej publikacji.