Wyspa

„Wyspa” to ostatnia powieść autorstwa Aldousa Huxleya, którą sam pisarz uważał za swoje najważniejsze dzieło. W tej książce Huxley przedstawia alternatywną wizję rzeczywistości, różniącą się od sarkastycznego spojrzenia zaprezentowanego w „Nowym Wspaniałym Świecie” z 1932 roku. Zamiast pesymistycznej satyry, „Wyspa” ukazuje utopijną społeczność żyjącą w odosobnieniu, której zasady wynikają z dogłębnej refleksji nad filozofią Wschodu. Czytelnik może być zaskoczony precyzją niektórych prognoz autora. Huxley kontrastuje materializm kultury zachodniej z podejściem do psychologii społecznej i edukacji stosowanym przez mieszkańców wyspy, a jego radykalne i nieortodoksyjne sugestie, zwłaszcza w zakresie seksualności, mogą budzić kontrowersje.

Po raz pierwszy opublikowana na początku lat 60. XX wieku, powieść ta nadal zaskakuje swoją śmiałością i nowoczesnością. Zachęca do refleksji nad fundamentami naszego społeczeństwa i wartościami, które nim rządzą.