Współlokatorzy

„Współlokatorzy” Beth O’Leary to jedna z tych książek, które pochłania się błyskawicznie, a jej ciepło, humor i nietuzinkowy pomysł zostają z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury. Fabuła opiera się na oryginalnym koncepcie dzielenia mieszkania... i łóżka, ale nie w tradycyjnym sensie. Tiffy i Leon, główni bohaterowie, dzielą to samo łóżko w tym samym mieszkaniu, ale nigdy się nie widują – on pracuje nocami, ona za dnia. Komunikują się wyłącznie za pomocą karteczek zostawianych w mieszkaniu, co prowadzi do wielu zabawnych, ale też poruszających momentów.<br> <br> Książka porusza ważne tematy, takie jak przemoc emocjonalna, trauma, przyjaźń i odzyskiwanie kontroli nad własnym życiem. Mimo że jest to lekka i romantyczna historia, nie brakuje w niej głębi i refleksji. Styl O’Leary jest przystępny, pełen ciepła i autentyczności. Dialogi są naturalne, a bohaterowie – niezwykle ludzcy, z wadami, ale też z ogromnym sercem.<br> <br> Dla mnie „Współlokatorzy” to idealne połączenie romantyzmu, humoru i życiowej mądrości. Polecam każdemu, kto szuka nietuzinkowej historii miłosnej z przesłaniem.