Wilki

Marzanna Bogumiła Kielar w swojej najnowszej książce poetyckiej „Wilki” powraca do tematów pełnych nostalgii i zmienności czasu, przypominając o „dniach odwiązanych od brzegów”. Gospodarstwo, które kiedyś tętniło życiem, teraz zarasta dzikim powojnikiem i samosiejkami brzóz. Po Prusach pozostały jedynie jaśminy sadzone na pamiątkę zmarłych bliskich. Odsłania się obraz dalekich, żyznych ziem, gdzie porzucono zasady ziemniaków i sady ciężkie od dojrzałych jabłoni.

W tym burzliwym świecie, pełnym przejściowości, Kielar zwraca uwagę na niespokojną naturę, nieustannie zmieniającą się i nieokiełznaną. Wędrujące stada żurawi i dzikich gęsi harmonizują z ludzkimi przemieszczeniami: marszami wojsk, deportacjami, migracjami. Wilki, zbliżające się do domów, oddają tętnienie i grozę natury, która fascynuje i jednocześnie budzi lęk. Poezja Kielar łączy zmysłowość z realizmem, przywraca do życia zapomniane głosy i tkankę wspomnień, które wciąż na nowo krystalizują życie.