Wielki renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje

Wojna pomiędzy Rosją i Ukrainą zmieniła świat, zmieniła również orientację wielu czytelników w zakresie poszukiwanych treści. To, co wcześniej wydawało się znajdować odbiorców głównie wśród studentów oraz politologów, dziś ma charakter przedmiotu gorącej debaty, jako że globalizacja przesądziła o tym, że wydarzenia w jednej części świata niczym ruch skrzydeł motyla w błyskawicznym tempie wpływa na życie ludzi po drugiej stronie planety.

Temat Chin jest dla mnie nowością, do tej pory kojarzyłem to państwo z tandetą, tanimi podróbkami, umiejętnością kopiowania cudzych rozwiązań. Okazuje się jednak, że ostatnie dwie dekady to ogromne zmiany w perspektywie postrzegania Chin, aspirujących do roli przywódcy jeśli nie całego świata, to przynajmniej świata Euroazjatyckiego, czemu służy m.in budowany konsekwentnie nowy, jedwabny szlak.

Księga jest obszerna a zatem i bogata w treści. Otwiera ona przed nami zarys historii Chin od końca wojny do niemal czasów współczesnych.
Autor skupia się na dziejach politycznych i gospodarczych a także społecznych, na dalszy plan schodzi kultura, sztuka, nauka, religia (śladowe ilości), co jest nieco rozczarowujące, gdyż tak tęgi tom powinien obejmować (zdawałoby się) całokształt tytułowego renesansu.
Autor poświęca bardzo dużo uwagi sprawom gospodarczym, rozwojowi chińskiej myśli ekonomicznej a także zmianom w polityce. Moim zdaniem w tak ogólnej pracy można było darować sobie opisy spotkań i konferencji oraz cytaty z nich zamiast tego opowiedzieć co nieco o renesansie na przykład tradycyjnej chińskiej medycyny oraz qigong, o zmianach w sztuce i literaturze, o przemianach w religii. Znacznie to zubaża książkę i zawęża krąg czytelników zainteresowanych w jej czytaniu.
Trzeba jednak oddać profesorowi, że dziedziny, na których się skupiał oddał dość solidnie i rzeczowo. Sięgnął do źródeł i obficie są one w jego pracy cytowane.
W moim odczuciu ma on bardzo zachodniocentryczne spojrzenie na całą sytuację z wyłączeniem może polityki jednego dziecka, dla której znajduje zrozumienie. Moja ocena tego fenomenu jest zgoła inna, zatrzymanie rozwoju demograficznego w tak drastyczny sposób w tak gwałtownych proporcjach jest nie tylko etycznie dwuznaczne (łagodnie mówiąc) ale i błędne, gdyż tych staruszków ktoś będzie musiał wyżywić. Wypaczenia tej akcji doprowadziły do złej struktury płci w społeczeństwie o czym autor faktycznie mówi.
Profesor prezentuje zachodnie podejście w odniesieniu do awantury na placu Tianamen w 1989. Zdaje się być przekonany (mimo szacunku do Chin i ich dorobku) o wyższości kultury łacińskiej rzekomo dążącej do prawdy (istnieje taki dogmat w naukach społecznych Zachodu, jak dla mnie niezbyt słuszny)nad wschodnim bezwzględnym posłuszeństwie państwu.
Autor niemal absolutnie krytykuje osiągnięcia Mao skupiając się na tragicznych rewolucjach 100 kwiatów, wielkiego skoku i kulturalnej ignorując niemal ograniczenie analfabetyzmu i rewolucyjne w istocie zakończenie wiązania stóp kobietom. A to osiągnięcia ogromne. Demograficzny skok przyprawił co prawda o ból głowy reformatorów ale bez rezerw ludzkich zmiany byłyby dalece wolniejsze i mnie skuteczne. Autor jest przywiązany do naszej tradycji rewizji i oceniania negatywnych zmian, podczas gdy lud chiński woli widzieć pozytyw.. a na pewno tego chce partia i taki słodko różowy obraz jest prezentowany w mediach chińskich w odróżnieniu od horrorów dostępnych w zachodnich środkach przekazu masowego.
Góralczyk już na wstępie zaznaczył, że jego praca będzie subiektywna i takową była. Mnie niestety bardzo to irytowało. Daję cztery gwiazdki, bo jest to na pewno ważna praca dla przybliżenia Polakom kolosa Chińskiego i naprawdę szeroko opisuje zagadnienia polityki chińskiej po odejściu Mao. Jego książka winna być przyczynkiem do dyskusji na temat Chin i inspiracją do nowych uzupełniających ją treści.

“Wielki renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje” Długi tytuł tej książki zdradza jej charakter - kompleksowe opracowanie autorstwa człowieka, który spędził wiele lat w Chinach, nawiązując szereg kontaktów, które pozwoliły mu lepiej zrozumieć mentalność ludzi Państwa Środka. Literatura faktu w jej najlepszym wydaniu:-)

Jest to książka obszerna, prawie 600 stron, dla osób szczerze zainteresowanych tematem Chin i Azji. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób przedstawia zarys historii i rozwój ekonomiczny tego kraju od czasu Mao do roku 2018. Jest tu bardzo szeroko nakreślony obraz zmian społecznych i gospodarczych ale przede wszystkim ewolucja myślenia jaką dokonała się w tamtejszej klasie politycznej. Plusy i minusy demokracji i merytokracji. To daje wiele do myślenia.

Dla przeciętnego Europejczyka Chiny i ich światowa dominacja na rynkach są sprawą drugorzędną. Tak jak Europa dla Chin jest sprawą drugorzędną, a właściwie to daleko za USA, Japonią, Indiami, Rosją. W USA obecność Chińskiego biznesu jest bardziej wyczuwalna, nie mówiąc już o inwestycjach w amerykańskie nieruchomości gdzie Chińczycy są od lat niekwestionowanymi liderem. Autor bardzo zręcznie przedstawił stereotypy Zachodu na temat Chin i do czego one doprowadziły.

Najbardziej jednak wartościowy wydał mi się opis zderzenia dwóch kultur i mentalności -Zachodu i Chin (bo Wschodu czy Orientu to zbyt szeroko powiedziane). Kult jednostki i jej komfortu uczuć, wyborów, wolności słowa w zderzeniu z patriarchatem, pragmatyzmem, potrzebą ekonomicznej stabilizacji jako priorytetem. Jeśli ktoś obcował z Chińczykami na co dzień, doskonale znajdzie potwierdzenie wielu tez.

Autor przedstawił w miarę obiektywnie wyzwania, którym będą musiały podołać Chiny -od dewastacji środowiska, przez starzejące się społeczeństwo, aż do inklinacji autorytarnych obecnych włodarzy. I historycznie rzecz biorąc, to właśnie kult jednostki (zazwyczaj nie szczególnie tego kultu wartej) jest tym co niszczy mocarstwa.

Nie sposób nie wspomnieć o roli USA w obecnych napięciach na świecie. Zaproszenie w 2001 roku Chin do WTO było pierwszym krokiem do nadchodzącej katastrofy, czyli rosnącej roli chińskiej gospodarki, która już dziś w wielu statystykach widnieje wyżej niż gospodarka amerykańska, co wynika z faktu, że w przeszłości wiele z firm przenosiło swoja produkcje do Chin właśnie, napędzając tym samym ich rozwój gospodarczy, samemu tylko pobierając marżę z tytuły sprzedawanych na zachód dóbr konsumpcyjnych. Dziś jednak Chinom już nie wystarcza rola wielkiej, światowej fabryki, a to oznacza w niedalekiej przyszłości poważne napięcia pomiędzy oboma mocarstwami, gdzie rolę nie do przecenienia będzie odgrywać Tajwan.

Polecam tę książkę tym wszystkim, którzy chcą o świecie wiedzieć więcej i nie boją się szukać odpowiedzi na ważne pytania:-)

“Wielki renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje” Długi tytuł tej książki zdradza jej charakter - kompleksowe opracowanie autorstwa człowieka, który spędził wiele lat w Chinach, nawiązując szereg kontaktów, które pozwoliły mu lepiej zrozumieć mentalność ludzi Państwa Środka. Literatura faktu w jej najlepszym wydaniu:-)

Jest to książka obszerna, prawie 600 stron, dla osób szczerze zainteresowanych tematem Chin i Azji. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób przedstawia zarys historii i rozwój ekonomiczny tego kraju od czasu Mao do roku 2018. Jest tu bardzo szeroko nakreślony obraz zmian społecznych i gospodarczych ale przede wszystkim ewolucja myślenia jaką dokonała się w tamtejszej klasie politycznej. Plusy i minusy demokracji i merytokracji. To daje wiele do myślenia.

Dla przeciętnego Europejczyka Chiny i ich światowa dominacja na rynkach są sprawą drugorzędną. Tak jak Europa dla Chin jest sprawą drugorzędną, a właściwie to daleko za USA, Japonią, Indiami, Rosją. W USA obecność Chińskiego biznesu jest bardziej wyczuwalna, nie mówiąc już o inwestycjach w amerykańskie nieruchomości gdzie Chińczycy są od lat niekwestionowanymi liderem. Autor bardzo zręcznie przedstawił stereotypy Zachodu na temat Chin i do czego one doprowadziły.

Najbardziej jednak wartościowy wydał mi się opis zderzenia dwóch kultur i mentalności -Zachodu i Chin (bo Wschodu czy Orientu to zbyt szeroko powiedziane). Kult jednostki i jej komfortu uczuć, wyborów, wolności słowa w zderzeniu z patriarchatem, pragmatyzmem, potrzebą ekonomicznej stabilizacji jako priorytetem. Jeśli ktoś obcował z Chińczykami na co dzień, doskonale znajdzie potwierdzenie wielu tez.

Autor przedstawił w miarę obiektywnie wyzwania, którym będą musiały podołać Chiny -od dewastacji środowiska, przez starzejące się społeczeństwo, aż do inklinacji autorytarnych obecnych włodarzy. I historycznie rzecz biorąc, to właśnie kult jednostki (zazwyczaj nie szczególnie tego kultu wartej) jest tym co niszczy mocarstwa.

Nie sposób nie wspomnieć o roli USA w obecnych napięciach na świecie. Zaproszenie w 2001 roku Chin do WTO było pierwszym krokiem do nadchodzącej katastrofy, czyli rosnącej roli chińskiej gospodarki, która już dziś w wielu statystykach widnieje wyżej niż gospodarka amerykańska, co wynika z faktu, że w przeszłości wiele z firm przenosiło swoja produkcje do Chin właśnie, napędzając tym samym ich rozwój gospodarczy, samemu tylko pobierając marżę z tytuły sprzedawanych na zachód dóbr konsumpcyjnych. Dziś jednak Chinom już nie wystarcza rola wielkiej, światowej fabryki, a to oznacza w niedalekiej przyszłości poważne napięcia pomiędzy oboma mocarstwami, gdzie rolę nie do przecenienia będzie odgrywać Tajwan.

Polecam tę książkę tym wszystkim, którzy chcą o świecie wiedzieć więcej i nie boją się szukać odpowiedzi na ważne pytania:-)

Wojna pomiędzy Rosją i Ukrainą zmieniła świat, zmieniła również orientację wielu czytelników w zakresie poszukiwanych treści. To, co wcześniej wydawało się znajdować odbiorców głównie wśród studentów oraz politologów, dziś ma charakter przedmiotu gorącej debaty, jako że globalizacja przesądziła o tym, że wydarzenia w jednej części świata niczym ruch skrzydeł motyla w błyskawicznym tempie wpływa na życie ludzi po drugiej stronie planety.

Temat Chin jest dla mnie nowością, do tej pory kojarzyłem to państwo z tandetą, tanimi podróbkami, umiejętnością kopiowania cudzych rozwiązań. Okazuje się jednak, że ostatnie dwie dekady to ogromne zmiany w perspektywie postrzegania Chin, aspirujących do roli przywódcy jeśli nie całego świata, to przynajmniej świata Euroazjatyckiego, czemu służy m.in budowany konsekwentnie nowy, jedwabny szlak.

Księga jest obszerna a zatem i bogata w treści. Otwiera ona przed nami zarys historii Chin od końca wojny do niemal czasów współczesnych.
Autor skupia się na dziejach politycznych i gospodarczych a także społecznych, na dalszy plan schodzi kultura, sztuka, nauka, religia (śladowe ilości), co jest nieco rozczarowujące, gdyż tak tęgi tom powinien obejmować (zdawałoby się) całokształt tytułowego renesansu.
Autor poświęca bardzo dużo uwagi sprawom gospodarczym, rozwojowi chińskiej myśli ekonomicznej a także zmianom w polityce. Moim zdaniem w tak ogólnej pracy można było darować sobie opisy spotkań i konferencji oraz cytaty z nich zamiast tego opowiedzieć co nieco o renesansie na przykład tradycyjnej chińskiej medycyny oraz qigong, o zmianach w sztuce i literaturze, o przemianach w religii. Znacznie to zubaża książkę i zawęża krąg czytelników zainteresowanych w jej czytaniu.
Trzeba jednak oddać profesorowi, że dziedziny, na których się skupiał oddał dość solidnie i rzeczowo. Sięgnął do źródeł i obficie są one w jego pracy cytowane.
W moim odczuciu ma on bardzo zachodniocentryczne spojrzenie na całą sytuację z wyłączeniem może polityki jednego dziecka, dla której znajduje zrozumienie. Moja ocena tego fenomenu jest zgoła inna, zatrzymanie rozwoju demograficznego w tak drastyczny sposób w tak gwałtownych proporcjach jest nie tylko etycznie dwuznaczne (łagodnie mówiąc) ale i błędne, gdyż tych staruszków ktoś będzie musiał wyżywić. Wypaczenia tej akcji doprowadziły do złej struktury płci w społeczeństwie o czym autor faktycznie mówi.
Profesor prezentuje zachodnie podejście w odniesieniu do awantury na placu Tianamen w 1989. Zdaje się być przekonany (mimo szacunku do Chin i ich dorobku) o wyższości kultury łacińskiej rzekomo dążącej do prawdy (istnieje taki dogmat w naukach społecznych Zachodu, jak dla mnie niezbyt słuszny)nad wschodnim bezwzględnym posłuszeństwie państwu.
Autor niemal absolutnie krytykuje osiągnięcia Mao skupiając się na tragicznych rewolucjach 100 kwiatów, wielkiego skoku i kulturalnej ignorując niemal ograniczenie analfabetyzmu i rewolucyjne w istocie zakończenie wiązania stóp kobietom. A to osiągnięcia ogromne. Demograficzny skok przyprawił co prawda o ból głowy reformatorów ale bez rezerw ludzkich zmiany byłyby dalece wolniejsze i mnie skuteczne. Autor jest przywiązany do naszej tradycji rewizji i oceniania negatywnych zmian, podczas gdy lud chiński woli widzieć pozytyw.. a na pewno tego chce partia i taki słodko różowy obraz jest prezentowany w mediach chińskich w odróżnieniu od horrorów dostępnych w zachodnich środkach przekazu masowego.
Góralczyk już na wstępie zaznaczył, że jego praca będzie subiektywna i takową była. Mnie niestety bardzo to irytowało. Daję cztery gwiazdki, bo jest to na pewno ważna praca dla przybliżenia Polakom kolosa Chińskiego i naprawdę szeroko opisuje zagadnienia polityki chińskiej po odejściu Mao. Jego książka winna być przyczynkiem do dyskusji na temat Chin i inspiracją do nowych uzupełniających ją treści.