Wielki atlas małych przyjemności

W czasie urlopów i lekkiego spowolnienia można zabrać się za przejrzenie półek z książkami z nalepką "na kiedyś".
Mam mnóstwo książek odkładanych do czytania "kiedyś" a kilka do - głównie - oglądania.
"Wielki atlas małych przyjemności" jest książką zdecydowanie do przeglądania. Mało w niej tekstu, choć te krótkie, które są, to jednak takie ważne tropy na drodze do szukania drobnych przyjemności w ciągu dnia.
Bo czym innym jest oglądanie owadów przez lupę (może ze swoim dzieckiem?), spoglądanie w niebo pełne gwiazd, zapalanie świec w domu, czy wyjadanie kruszonki z ciasta, jeśli nie elementami chwilowej radości, błogiego zapomnienia i skupienia. I czy nie jest to szukaniem uważnosci przy okazji, w skali mikro. A może makro jednak?
Ciekawostką są opisy takich drobnych chwil lub zdarzeń albo odczuć, zapożyczone z innego języka czy kultury w ogóle.
Czy słyszeliście kiedyś o "Yakamoz" - tureckim słowie oznaczającym odbicie księżyca w wodzie? Albo o "Rimjhim", które oznacza radość z powodu nadejścia deszczu?
Książka podzielona jest na rozdziały, na przykład dotyczące pór roku, ale też takie jak "Inspiracje z literatury". A tu mamy odniesienia do "Kubusia Puchatka", "Mary Poppins", czy "W Dolinie Muminków". Och, jakie to dobre...
Takie smaczki, oprócz zjawiskowych grafik, też w tej dużej-małej książce. Duża, bo ma dość spory wymiar, jest większa od klasycznej książki, a małej, bo nie opowiada żadnej spektakularnej historii, nie jest wielką powieścią. A jednak ma istotne znaczenie w swojej, przede wszystkim chyba, poetyckości, wyrażonej trochę w bezpośrednim przekazie, w treści, ale najbardziej w obrazie. W tych malunkach.
Autorka książki, Olga, stworzyła tę książkę w połączeniu z graficzką, Anną.
Anki MalowAnki to profil na Instagramie autorki tych obrazów, który odkryłam jak dużo innych, scrollując ten socialowy kanał.
Patrząc na te obrazki, na te malowanki, zatrzymałam się wtedy i nadal jestem w nieustającym zachwycie.
Kolejnym krokiem dla mnie będzie upolowanie w końcu książki, która składa się tylko i wyłącznie z malunków tej graficzki.
Tym samym, wchodzimy tu już w obszar stricte artystyczny. W artyzm w czystej postaci. L'art pour l'art - czy to "sztuka dla sztuki"? Czy może również odkrycie przesłania, aby cieszyć się zwykłą codziennością, ale co myślę tu istotne, z uważnością dziecka? To nie jest książka dla dzieci, choć z nimi też można ją i podczytywać i przeglądać, ale dla dorosłych - to książka do odkrywania poprzez odkrycie dziecka w sobie. Takie pierwotne cieszenie się i radość.
Autorka przez dwa lata zbierała inspiracje podczas rozmów z różnymi osobami, pytając ich o małe przyjemności.
Ta książka to graficzna i tekstowa odpowiedź na zadawane pytanie, które myślę mogło brzmieć: "Co jest Twoja wielką, ale małą przyjemnością?"
Nigdy nie sądziłam, że jestem estetką w obszarze sztuki graficznej. Ale okazuje się, że jest tak do czasu, kiedy nie spotka się sztuki, która przemawia do nas, konkretnie do NAS. Anna Fila przemawia do mnie bardzo. Uwielbiam tą nieostrą kreskę, nieregularność i rozmycie. To takie obrazy, jak popołudnie w sierpniowy dzień. Takie "Summertime Sadness", jak śpiewa Lana Del Rey.
Mogę słuchać.
Mogę oglądać.
Mogłabym się tam przenieść i odnaleźć.

Ostatni akapit. Ostatnie zdanie - Natalia Leszka