Wiedźmin. Ostatnie życzenie

Ostatnie życzenie to zbiór opowiadań i recenzowanie każdego z nich z osobna byłoby w żadnym wypadku niesprawiedliwe. Nie będę się w to zagłębiać, ale już teraz napiszę, że warto poświęcić im czas, jeśli tylko nie odrzuca kogoś fantastyka i przygody. Książka jest opowiedziana poprzez wiele retrospekcji, różnych zdarzeń z życia Geralta z Rivii, wiedźmina, który jest odrzucony przez społeczeństwo, ale zabija potwory, aby żyć. Jest to dojrzała bajka dla dorosłych - myślę, że większość dorosłych chciałaby czytać takie rzeczy - z dużą dozą fantazji i wieloma spostrzeżeniami na temat życia.

Im więcej wiedziałam o bohaterach, tym bardziej byłam zaintrygowana i nie mogłam się doczekać, by dowiedzieć się o nich więcej i jakich wyborów dokonają w przyszłości.

Postać Geralta bardzo mi się podobała. Uwielbiam to, że czasami nie mogłam przewidzieć, co zrobi, a on mnie zaskakiwał. Jego rozumienie tego świata, relacje z innymi ludźmi i polityką są splecione w tak interesujący, ekscytujący sposób, że nie mogłam przestać czytać i myśleć o nim, bo byłam tak zaintrygowana i zafascynowana. Relacje międzyludzkie są czymś, co naprawdę uwielbiam i doceniam, ponieważ dzięki nim i rozmowom Geralta z innymi mam wrażenie, że poznałam go o wiele lepiej i lepiej zrozumiałam, kim jest jako osoba, która przechodzi przez te sprawy i boryka się z bólem. Geralt jest dobrze wykreowany, niesamowicie fajny i interesujący jako główny bohater. Jest zimny i spokojny, ale od czasu do czasu widać, że naprawdę mu zależy. Andrzej Sapkowski zrobił kawał dobrej roboty stworzeniem takiej postaci literackiej.

Nie znaczy to, że inne postacie nie zapadły mi w pamięć i że to była tylko jego historia. Wszyscy bohaterowie byli wyjątkowi na swój sposób i razem sprawili, że ta historia była tak fascynująca i ekscytująca, że chciało się o niej czytać.
Prawie wszystkie postacie kobiece w tej książce są opisane jako bardzo atrakcyjne. Może to dlatego, że patrzymy na wszystko oczami Geralta, a może to po prostu element fantasy, ale w niczym nie umniejsza to ich zdolności do bycia niesamowicie inteligentnymi, interesującymi i prawdziwymi osobowościami. Naprawdę, bardzo to doceniam.

Sceneria i atmosfera były genialne i stanowiły jedną z moich absolutnie ulubionych rzeczy w tej książce. Bardzo podoba mi się, że książka jest oparta na mitologii słowiańskiej, co sprawiło, że czytanie jej było o wiele przyjemniejsze i bardziej zabawne. Fascynujący i piękny jest sposób, w jaki ta baśniowa, niepowtarzalna atmosfera została tak dobrze wkomponowana w całą historię.

Wszystko to było tak proste w odbiorze, a jednocześnie pełne głębi, że przeczytałam tę książkę bardzo szybko i nie mogłam się od niej oderwać, ponieważ chciałam dowiedzieć się więcej o tym świecie i poznać system magii, który zdecydowanie nie jest tak oczywisty i mam wrażenie, że nadal niewiele o nim wiem, więc jestem bardzo zainteresowana i podekscytowana lekturą kolejnych książek. “Wiedźmin. Ostatnie życzenie” to książka, którą zdecydowanie powinni przeczytać wszyscy wielbiciele fantastyki!

Sapkowski wprowadza czytelnika w piękne połączenie mitologii słowiańskiej i klasycznego high fantasy. Sprawia to, że lektura różni się od wielu innych dzieł tego gatunku, a jednocześnie zachowuje wszystkie obowiązkowe aspekty epickiej fantasy (magia, elfy, królowie itp.). Tekst jest niemal liryczny, ale napisany w spokojny sposób. Jednak to postacie i sceneria sprawiają, że jest to naprawdę wspaniała powieść. Geralt z Rivii jest najbardziej interesującym i fascynującym bohaterem w gatunku fantasy, a świat, w którym żyje, pod wieloma względami różni się od wszystkich innych. Jego jedyna prawdziwa miłość, Yennefer z Vengerbergu, jest jedną z moich ulubionych postaci fantasy wszech czasów.
Sam Wiedźmin jest nie jest przewidywalnym bohaterem. Dostajemy kuszące wskazówki na temat jego pochodzenia i szkolenia, ale wydaje się on być dojrzałym mężczyzną u szczytu swoich możliwości i nie dzieje się tu zbyt wiele, jeśli chodzi o rozwój osobisty.
Okazuje się, że jest raczej surowym człowiekiem, który zabija potwory dla pieniędzy, ale krępuje go dość niejasny kodeks zawodowy i etyczny.
Kreatywność, jeśli chodzi o scenerię, jest genialna. Cała koncepcja Wiedźminów, ludzkich mutantów wyhodowanych i wyszkolonych do zabijania potworów, jest niezwykle fascynująca. Nie mniej fascynujące są też same potwory. Mamy tu dobrze znane potwory, takie jak wampiry i wilkołaki, legendarne stworzenia, takie jak chimery i mantikory, a także najciekawszego z nich - śmiertelnie niebezpieczną strzygę. Większość świata zbudowana jest na fundamentach baśni i mitologii, ale Sapkowski tworzy z nich coś naprawdę zdumiewającego.
Również narracja jest naprawdę dobrze skonstruowana. Książkę otwiera ramowa historia rozgrywająca się w Świątyni Melitere, gdzie Geralt dochodzi do siebie po odniesionych ranach. Stamtąd opowiada on historie swoich największych wyczynów, co jakiś czas wracając do teraźniejszości na krótki przerywnik. Choć każda opowieść wzorowana jest na klasycznej baśni, zawsze dodaje coś unikalnego i wyrazistego w smaku.
Pokochałem tę książkę zarówno za jej prostotę, jak i za piękne opisy, i bez wahania poleciłbym ją każdemu, kto kocha fantastykę, a zwłaszcza tym, którzy chcieliby spróbować czegoś nieco innego. Myślę, że świat wiedźmina jest w stanie pochłonąć każdego czytelnika, który doceni dobre pióro Andrzeja Sapkowskiego :)

Ostatnie życzenie to zbiór opowiadań i recenzowanie każdego z nich z osobna byłoby w żadnym wypadku niesprawiedliwe. Nie będę się w to zagłębiać, ale już teraz napiszę, że warto poświęcić im czas, jeśli tylko nie odrzuca kogoś fantastyka i przygody. Książka jest opowiedziana poprzez wiele retrospekcji, różnych zdarzeń z życia Geralta z Rivii, wiedźmina, który jest odrzucony przez społeczeństwo, ale zabija potwory, aby żyć. Jest to dojrzała bajka dla dorosłych - myślę, że większość dorosłych chciałaby czytać takie rzeczy - z dużą dozą fantazji i wieloma spostrzeżeniami na temat życia.

Im więcej wiedziałam o bohaterach, tym bardziej byłam zaintrygowana i nie mogłam się doczekać, by dowiedzieć się o nich więcej i jakich wyborów dokonają w przyszłości.

Postać Geralta bardzo mi się podobała. Uwielbiam to, że czasami nie mogłam przewidzieć, co zrobi, a on mnie zaskakiwał. Jego rozumienie tego świata, relacje z innymi ludźmi i polityką są splecione w tak interesujący, ekscytujący sposób, że nie mogłam przestać czytać i myśleć o nim, bo byłam tak zaintrygowana i zafascynowana. Relacje międzyludzkie są czymś, co naprawdę uwielbiam i doceniam, ponieważ dzięki nim i rozmowom Geralta z innymi mam wrażenie, że poznałam go o wiele lepiej i lepiej zrozumiałam, kim jest jako osoba, która przechodzi przez te sprawy i boryka się z bólem. Geralt jest dobrze wykreowany, niesamowicie fajny i interesujący jako główny bohater. Jest zimny i spokojny, ale od czasu do czasu widać, że naprawdę mu zależy. Andrzej Sapkowski zrobił kawał dobrej roboty stworzeniem takiej postaci literackiej.

Nie znaczy to, że inne postacie nie zapadły mi w pamięć i że to była tylko jego historia. Wszyscy bohaterowie byli wyjątkowi na swój sposób i razem sprawili, że ta historia była tak fascynująca i ekscytująca, że chciało się o niej czytać.
Prawie wszystkie postacie kobiece w tej książce są opisane jako bardzo atrakcyjne. Może to dlatego, że patrzymy na wszystko oczami Geralta, a może to po prostu element fantasy, ale w niczym nie umniejsza to ich zdolności do bycia niesamowicie inteligentnymi, interesującymi i prawdziwymi osobowościami. Naprawdę, bardzo to doceniam.

Sceneria i atmosfera były genialne i stanowiły jedną z moich absolutnie ulubionych rzeczy w tej książce. Bardzo podoba mi się, że książka jest oparta na mitologii słowiańskiej, co sprawiło, że czytanie jej było o wiele przyjemniejsze i bardziej zabawne. Fascynujący i piękny jest sposób, w jaki ta baśniowa, niepowtarzalna atmosfera została tak dobrze wkomponowana w całą historię.

Wszystko to było tak proste w odbiorze, a jednocześnie pełne głębi, że przeczytałam tę książkę bardzo szybko i nie mogłam się od niej oderwać, ponieważ chciałam dowiedzieć się więcej o tym świecie i poznać system magii, który zdecydowanie nie jest tak oczywisty i mam wrażenie, że nadal niewiele o nim wiem, więc jestem bardzo zainteresowana i podekscytowana lekturą kolejnych książek. “Wiedźmin. Ostatnie życzenie” to książka, którą zdecydowanie powinni przeczytać wszyscy wielbiciele fantastyki!

Sapkowski wprowadza czytelnika w piękne połączenie mitologii słowiańskiej i klasycznego high fantasy. Sprawia to, że lektura różni się od wielu innych dzieł tego gatunku, a jednocześnie zachowuje wszystkie obowiązkowe aspekty epickiej fantasy (magia, elfy, królowie itp.). Tekst jest niemal liryczny, ale napisany w spokojny sposób. Jednak to postacie i sceneria sprawiają, że jest to naprawdę wspaniała powieść. Geralt z Rivii jest najbardziej interesującym i fascynującym bohaterem w gatunku fantasy, a świat, w którym żyje, pod wieloma względami różni się od wszystkich innych. Jego jedyna prawdziwa miłość, Yennefer z Vengerbergu, jest jedną z moich ulubionych postaci fantasy wszech czasów.
Sam Wiedźmin jest nie jest przewidywalnym bohaterem. Dostajemy kuszące wskazówki na temat jego pochodzenia i szkolenia, ale wydaje się on być dojrzałym mężczyzną u szczytu swoich możliwości i nie dzieje się tu zbyt wiele, jeśli chodzi o rozwój osobisty.
Okazuje się, że jest raczej surowym człowiekiem, który zabija potwory dla pieniędzy, ale krępuje go dość niejasny kodeks zawodowy i etyczny.
Kreatywność, jeśli chodzi o scenerię, jest genialna. Cała koncepcja Wiedźminów, ludzkich mutantów wyhodowanych i wyszkolonych do zabijania potworów, jest niezwykle fascynująca. Nie mniej fascynujące są też same potwory. Mamy tu dobrze znane potwory, takie jak wampiry i wilkołaki, legendarne stworzenia, takie jak chimery i mantikory, a także najciekawszego z nich - śmiertelnie niebezpieczną strzygę. Większość świata zbudowana jest na fundamentach baśni i mitologii, ale Sapkowski tworzy z nich coś naprawdę zdumiewającego.
Również narracja jest naprawdę dobrze skonstruowana. Książkę otwiera ramowa historia rozgrywająca się w Świątyni Melitere, gdzie Geralt dochodzi do siebie po odniesionych ranach. Stamtąd opowiada on historie swoich największych wyczynów, co jakiś czas wracając do teraźniejszości na krótki przerywnik. Choć każda opowieść wzorowana jest na klasycznej baśni, zawsze dodaje coś unikalnego i wyrazistego w smaku.
Pokochałem tę książkę zarówno za jej prostotę, jak i za piękne opisy, i bez wahania poleciłbym ją każdemu, kto kocha fantastykę, a zwłaszcza tym, którzy chcieliby spróbować czegoś nieco innego. Myślę, że świat wiedźmina jest w stanie pochłonąć każdego czytelnika, który doceni dobre pióro Andrzeja Sapkowskiego :)