Wampir. Biografia symboliczna

Mit wampira zdobył znaczną popularność w literaturze Anglii, Francji i Niemiec, gdzie zyskał wiele różnorodnych interpretacji. W wielu z tych opracowań podkreślono znaczący wpływ wampiryzmu jako jednego z najważniejszych mitów literackich XX wieku. Aleksander Dumas w swojej książce „Wampir” umieścił znamienne słowa: „Dokądkolwiek pójdziemy, będzie szedł za nami”, które doskonale oddają nieustanną obecność tego motywu w naszej kulturze.

Maria Janion w swojej książce śledzi ścieżki, którymi wampir kroczył przez XIX i XX wiek w kulturze europejskiej. Analizuje, jakie elementy tego mitu najmocniej wpłynęły na ludzką wyobraźnię. Postać wampira opiera się na tajemnicy nieśmiertelności, która jednocześnie stanowi zagrożenie dla ludzkości, ponieważ tylko nieliczni mogą dostąpić takiego przywileju. Przeważnie jednak wampir wyczerpuje swoje ofiary do cna, dążąc do pełnej nad nimi dominacji, przez co często postrzegany jest jako uosobienie zła. Przykładem jest Drakula stworzony przez Brama Stokera, który został ukazany niemal jako Antychryst.

Nieodłącznym elementem bytności wampira jest krew, która jest kluczowa dla jego istnienia, podobnie jak dla człowieka. Jest to esencja, która łączy oba te światy i stanowi o ich życiu.