W górę wodospadu

Akcja książki toczy się w Islandii w roku 1904, gdzie poznajemy Sigrid, córkę hodowcy owiec z Brattholt. Stawia ona czoła woli swojego ojca, który chce sprzedać niezwykły wodospad Gullfoss znajdujący się na rodzinnym terenie i podzielić uzyskane pieniądze między swoje dzieci. Dla Sigrid miejsce to jest szczególnie istotne, ponieważ w jego wzburzonych wodach straciła matkę – polską imigrantkę Laurę. Czy jej śmierć była tragicznie nieszczęśliwym wypadkiem, a może samobójstwem? Zagadka tej tragicznej straty wciąż pozostaje otwarta dla rodziny Laury oraz mieszkańców wioski.

Powieść prowadzona przez Agnieszkę Kumor przenosi nas w czasie i przestrzeni, zaczynając od Warszawy w czasach po powstaniu styczniowym w 1864 roku, poprzez Kraków do Kopenhagi. Narracja rozwija się dynamicznie, niczym złożony filmowy fresk, ukazując życie Laury, udręczonej przez poczucie winy, choć niewinnej, oraz Sigrid, która stara się pogodzić z przeszłością. W tej historii bohaterowie doświadczają miłości, nienawiści i zmagają się z rutyną dnia codziennego, próbując zrealizować swoje marzenia. Czy ich wysiłki przyniosą oczekiwane rezultaty? Ta wciągająca opowieść trzyma czytelnika w napięciu do samego końca.

Agnieszka Kumor poprzez swoją książkę zachęca nas do codziennych zmagań z życiem i jego wyzwaniami. Fikcja i rzeczywistość wzajemnie się przenikają, tworząc niezapomnianą lekturę. Jak podkreśla Maja Komorowska, lektura tej książki jest niezwykle wartościowa.

Islandia, kraina ognia i lodu, stanowi tło dla tej niebanalnej i pełnej przypadkowości historii, co zostało zauważone przez profesora Andrzeja Chwalbę. Z kolei Jarosław Kilian podkreśla, jak wciągająca i nieprzewidywalna jest to opowieść, o czym świadczy fakt, że przeczytał ją jednym tchem.