Upadek i gniew

„Upadek i gniew” to pierwszy tom dobrze rokującej nowej serii od Jennifer. Jest to lekki powiew świeżości i odetchniecie od jej najpopularniejszego cyklu „Z krwi i popiołu”, ale czy na pewno? Teoretycznie jest to całkiem coś nowego, ale ja widzę pewne podobieństwa.

Kreacja głównej bohaterki strasznie przypomina mi Poppy z pierwszych tomów. Była w nich wycofaną, cichą dziewczyną o zerowym poczuciu własnej wartości. Mimo to często nie potrafiła utrzymać języka za zębami, przez co wpadała w kłopoty. Podobnie jest z Calistą, która unika bycia w centrum uwagi, a jej cięty język tworzy jej problemy. Mam wrażenie, że Jennifer po prostu lubuje się w tworzeniu podobnych bohaterów.

Relacja głównych bohaterów kreowana jest w sposób podobny do tego w „Krew i popiół”. Wieczne docinki, droczenie się, wojna na złe miny, rzucanie przedmiotami (brakuje tylko dźgania). Dosłownie tak samo wygląda relacja Poppy i Casa. Z jednej strony mam takie meeh, znowu to samo, a z drugiej uwielbiam takie relacje, wiec nieszczególnie mi to przeszkadzało. Między bohaterami czuć napięcie już od pierwszych chwil. Ja tam kupuję to i czekam na więcej.

Fabuła za to w niczym nie przypomina tej z „Krew i popiół”. Dostajemy nowy, mroczny świat, który od samego początku intryguje czytelnika. Jest tutaj bardzo dużo tajemnic, które tylko wzmagają nasze zainteresowanie. Wszystko to sprawia, że chce się kontynuować lekturę i poznać odpowiedzi na rodzące się pytania, na które i tak przyjdzie nam poczekać 😒 Jestem mocno zaintrygowana i wyczuwam mocny potencjał, szczególnie po tym zakończeniu.

Pomimo kilku podobieństw bawiłam się naprawdę świetnie. Jako fanka historii Casa i Poppy nie czuję zawodu ani znużenia, bo zwyczajnie lubię taki sposób tworzenia relacji i bohaterów. Myślę, że po prostu trzeba przyzwyczaić się, że to taki styl Jennifer i jej książki będą miały pewne elementy wspólne.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. I byłam niesamowicie ciekawa tej książki, ponieważ jej poprzednie seria "Krew i popiół" odniosła nie mały sukces. Nie widziałam czego mogę się spodziewać i na co się nastawić. Tak więc rozpoczęła się moja przygoda z pierwszym tomem nowej serii Jennifer L. Armentrout. "Upadek i gniew" całkiem przyjemna i intrygująca fantastyka z wątkiem romantycznym. Chemia między głównymi bohaterami bardzo szybko się rozwijała. Byla widoczna gołym okiem. Pożądanie między nimi kłębiło się już od pierwszego spotkania. Więc jak się domyślacie dostaliśmy duża ilość spicy scen, które no cóż.. było ich trochę za dużo i niektóre były po prostu niesmaczne. Sama kreacja bohaterów nie wyróżniała się dla mnie niczym nadzwyczajnym.
Brakowało mi w tej książce emocji. Oczywiście to nie tak, że nic nie działo. Bo się działo. Ale liczyłam na większe fajerwerki. Bo nawet samo zakończenie nie dało mi tego czego bardzo bym chciała. Do tego Armentrout zostawiła nas ze sporą ilością niewiadomych. Myślę, że nie jest to przypadek. Przez to czuję niedosyt połączony z wielką ciekawością. Przynęta została rzucona. Ja dałam się złapać. Fabuła ma ogromny potencjał i dalsze części zapowiadają się obiecująco. Szczerze ciekawi mnie jak to się wszystko potoczy.