Układanka

Karin Slaughter znana jest większości z napisania serii poświęconej Willowi Trentowi, jednemu z najlepszych specjalnych agentów Biura Śledczego Georgii. Autorka ma na swoim koncie również sporą ilość innych powieści, z których jedna jest przedmiotem tej recenzji – dokładnie to „Układanka” z 2018 roku.

Laura wydaje się mieć zwykłe, nudne życie, ale ten pogląd zmienia się, gdy podczas posiłku w restauracji z córką Andreą, ratuje ją zabijając z zimną krwią nożownika. To początek totalnej zmiany dla Andrei, która uświadamia sobie, że jej matka nie jest tą osobą, za którą ją uważała. Zdeterminowana, by dowiedzieć się, kim jest jej matka, Andrea prowadzi dyskretne śledztwo i tropi historię Laury. „Układanka” posiada również rozdziały osadzone w czasie przeszłym, co pozwala nam zrozumieć, jak matka naszej bohaterki znalazła się w takim położeniu. Ta podwójna czasowość w „Układance” stawia nas w roli widzów dwóch wyścigów z czasem, z których każdy jest równie porywający i niebezpieczny. Wszystko to jest bardzo przekonujące i sprytnie stworzone. Kim naprawdę była Laura? Aby Andrea mogła się tego dowiedzieć, musi odbyć długą i fascynującą podróż w przeszłość. Dowiaduje się, że jej matka jest osobą o niezwykle skomplikowanej historii, która od lat ukrywa się przed światem... pytanie tylko dlaczego...

Postać córki Laury nie ma wyboru, musi ewoluować i to jest dobre. Poszukując prawdy, wkrótce odkrywa, że jej własne życie jest w niebezpieczeństwie. Odkrywa, że podejmuje najbardziej śmiałe i przerażające wyzwania, aby przetrwać, co przynosi jej dojrzałość, której brakowało na początku powieści. Karin Slaughter z pewnością nie jest autorką, która traci czas na gawędziarstwo. W ciągu dwudziestu stron oprawia w ramy sporą część bohaterów, przekazując podstawowe informacje poprzez sytuacje i dialogi. Wydarzenia następują po sobie szybko i od samego początku jest ta ciekawość, która napędza cię do czytania.

Historia Karin Slaughter zabiera czytelnika na skomplikowaną wyprawę, gdzie naprawdę trzeba być skupionym. Nie spodziewajcie się więc, że będziecie ją czytać w autobusie lub na lotnisku, bo naprawdę trzeba zachować uwagę. Jest tu kilka bardzo mrocznych osobowości, które są genialnie przedstawione. Cechy psychopatyczne są opisane bardzo wyraźnie, co naprawdę daje czytelnikowi wgląd w stopień strachu i przerażenia, jaki panuje u niektórych osób biorących udział w akcji. Nie chcę zdradzać zbyt wiele z fabuły, ale wiedzcie, że jest tu duży wątek miłosny (nawet jeśli zupełnie nie jest to to, o czym moglibyście myśleć w kategoriach miłości), wielkie człowieczeństwo, przekonania, Kłamstwa, morderstwa, zdrady, tajemnice, zemsty i manipulacje - wszystko dla naszej przyjemności jako sadystycznych czytelników. „Układanka” to niezwykle bogata powieść, która bawi się umysłem czytelnika, który będzie próbował odkryć prawdę. 

Pomiędzy pościgami i strzelaninami poruszanych jest kilka ważniejszych tematów, takich jak przemoc psychiczna i dyskryminacja płciowa. Kilka postaci reprezentuje frakcje ekstremistyczne, ale jest przeciwwaga, która daje do zrozumienia, że autor nie chce popadać w skrajności czy generalizować. Wszyscy bohaterowie są dobrze scharakteryzowani, a autorce udało się sprawić, że ich cechy są namacalne, i to jest chyba jedna z rzeczy, które najbardziej docenia się w tej historii. 

Jeśli chodzi o mnie, to skończyłem czytać “Układankę” w niecałe dwa dni - prawie 500 stron - więc mogę tylko powiedzieć: polecam lekturę!

„Układanka” to powieść, która dopiero co została zaadaptowana na serial na Netflixie. Wyjątkowo mnie skusiła ze względu na sekrety tej "normalnej" matki, która zdaje się ukrywać bardzo mroczną przeszłość... Jej autorem jest Karin Slaughter, która uchodzi za Królową amerykańskiego kryminału z 32 milionami sprzedanych książek.

Laura jest bardzo normalną matką i jej pozornie normalne życie mogłoby toczyć się bez przeszkód, gdyby podczas lunchu w restauracji nie wydarzyło się coś nie do wyobrażenia. Kiedy wybucha strzelanina, Laura wkracza, by chronić swoją córkę, zabijając napastnika. O ile reakcja wydaje się naturalna i oczywista, o tyle sposób jest frapujący. Laura bez problemu rozbroiła zabójcę i skierowała na niego broń. Bez chwili wahania, spokojna matka w ciągu kilku sekund została przekształcona w maszynę do zabijania. Kolejne godziny tylko utwierdzają w przekonaniu, że Laura ma wiele do ukrycia, zwłaszcza gdy błaga córkę, by ta jak najdalej uciekła.

Opowieść rozgrywa się na dwóch osiach czasowych: w roku 2018, w którym Andrea bada przeszłość swojej matki, oraz w roku 1986, w którym odkrywamy po trochu historię Laury i reperkusje, jakie będzie to miało w teraźniejszości. Podobał mi się ten sposób odsłaniania nam elementów pozwalających na zrozumienie konceptu, równolegle z postępami badań Andrei. W zasadzie wolałam pojawiające się retrospekcje od teraźniejszości.

Jeśli chodzi o bohaterów, to niestety znienawidziłam Andreę. Niedojrzała i pozbawiona kręgosłupa moralnego na początku historii, irytowała mnie do końca książki. Najbardziej jednak interesowało mnie to, kim naprawdę była Laura Oliver i jaka była jej historia. To właśnie skłoniło mnie do przeczytania tej książki. Wszystko wokół niej zostało zepchnięte na dalszy plan. 

Głównym miejscem akcji autorka uczyniła swój własny dom, ale oprócz gorącego południa Georgii, autorka zabrała swoich bohaterów przez Atlantyk do Europy. Środowisko, które Slaughter wybrała dla swojego thrillera, osadzone jest w klasie wyższej. Zajmuje się chciwością zysku potentatów, którzy idą po trupach do celu oraz przemocą wobec kobiet. Karin Slaughter nie boi się opisywać zbrodni w całej ich brutalności i okrucieństwie. Widać, że lubi szokować swoich czytelników. Jednocześnie jednak wykazuje równie dużą wrażliwość na złamania, tęsknoty i lęki, na silne emocje, słowem: na złożoność swoich bohaterów. To z kolei prowadzi do tytułu książki. „Układanka” odnosi się oczywiście do więzi łączącej matkę i córkę, które obie muszą na nowo zdefiniować siebie. Karin Slaughter genialnie udało się zajrzeć w głąb dusz swoich bohaterów i nasycić każdego z nich w równym stopniu winą i cierpieniem. Niezwykła ostrość charakterów bohaterów i głębia historii, którą czyta się tak żywo, wstrząsa do głębi psychologicznymi sztuczkami najdoskonalszego rodzaju. Mroczna przeszłość jest stale obecna w tym  makabrycznym thrillerze i z wrażliwością i umiejętnością Karin Slaughter urzeka czytelnika od pierwszej do ostatniej strony.