Szczęśliwy książę oraz inne opowiadania

Uroczy zbiór ośmiu baśni Oscara Wilde’a, z których wcześniej znałam tylko dwie. To fantastyczne przypowieści z morałem, pełne jednocześnie gorzkiej krytyki społecznej oraz charakterystycznego dla Wilde’a dowcipu i subtelnej ironii. Czasem śmiałam się na głos — nawet tam, gdzie nie powinnam — po prostu przez błyskotliwą grę słów.

Najbardziej zapadły mi w pamięć:
„Szczęśliwy książę” – wzruszająca opowieść o współczuciu i jego cenie,
„Oddany przyjaciel” – chyba najbardziej tragiczna historia o wykorzystanej lojalności,
„Niezwykła rakieta” – najzabawniejsza z całego zbioru, bezlitośnie wyśmiewająca wiktoriańskie społeczeństwo,
„Rybak i jego dusza” – najbardziej zaskakująca, jakby antywersja „Małej syrenki” w stylu Andersena.

Choć te podobały mi się najbardziej, każda historia była wartościowa i sprawiła mi przyjemność. Wilde potrafi jednocześnie rozbawić i uderzyć w czuły punkt – to niezwykła umiejętność.