Syberyjskie przygody Chmurki

Chmurka, młoda Polka, żyje na Syberii, nie do końca pojmując, czemu to miejsce stało się jej domem ani jak to się stało, że znalazła się wśród przesiedleńców. Niemniej, jej obecna rzeczywistość wypełniona jest zupełnie zwyczajnymi, codziennymi radościami. Ona i jej przyjaciel Ilia oddają się zabawom na śniegu, a w ciepłej oborze zawsze znajdzie się miejsce na chwilę odpoczynku. Chmurka nie ma lęku przed szczurami, które nocami wędrują po ich izbie, wręcz przeciwnie – uważa je za zabawne istoty. Szkoła jest dla niej źródłem nie tylko nauki, ale też przyjemnych melodii wierszy. Dla Chmurki niejasne jest, dlaczego babcia wydaje się niechętna temu wszystkiemu i często wspomina odległą Polskę. Czy kiedykolwiek tam wrócą?

Ta książka opowiada prawdziwą historię dzieciństwa na Syberii, które rozpoczęło się 17 września 1939 roku, zaledwie niecałe trzy tygodnie po niemieckiej inwazji na Polskę. Wtedy to ZSRR wtargnął na polskie terytoria, zajmując niemal połowę kraju. W lutym 1940 roku rozpoczęły się masowe deportacje Polaków i innych narodowości w głąb Rosji. Ci, którzy zostali wywiezieni, to często lekarze, wojskowi, inteligencja, więźniowie polityczni i osoby z nieodpowiednim pochodzeniem. Rodziny były stłoczone w bydlęcych wagonach, podróżując w mrozie przez wiele dni, często bez dostępu do wody i jedzenia. Do tej pory nie jest znana dokładna liczba wywiezionych osób. Mroźna Syberia zmusiła deportowanych do życia w skrajnie trudnych warunkach – zdominowanych przez surowy klimat, ciężką pracę, głód i prymitywne warunki mieszkaniowe. Tylko nieliczni zdołali kiedykolwiek powrócić do ojczyzny.