Społeczna historia wiedzy

Brytyjski historyk Peter Burke, urodzony w 1937 roku, od niemal pięćdziesięciu lat publikując swoje prace, znacząco przyczynił się do badań nad historią kultury i historią społeczną. Jego szczególna uwaga skupiona jest na epoce wczesnonowożytnej Europy, która obejmuje okres od epoki Gutenberga do czasów Diderota i stanowi rozwinięcie pojęcia nowożytności. Burke argumentuje, że europejska świadomość w pełni ukształtowała się dopiero w XVIII wieku. W swojej obszernej pracy "Społeczna historia wiedzy", pierwotnie opublikowanej w dwóch tomach (2000, 2012), a teraz dostępnej w jednoczęściowym zbiorze, autor przedstawia złożoność procesu rozwoju wiedzy od epoki nowożytnej do czasów współczesnych.

Analizując dzieje gromadzenia wiedzy, Burke odwołuje się do myśli takich uczonych jak Mannheim, Kuhn i Foucault, zwracając uwagę na to, że wiedza nie jest po prostu zbierana, lecz jej proces zdobywania jest niezwykle skomplikowany. Autor podkreśla, że od przełomu XX i XXI wieku stoimy przed wyzwaniem społeczeństwa wiedzy oraz żyjemy w epoce informacji. Jego prace, wyróżniające się olbrzymią erudycją, odsłaniają z socjokulturowej perspektywy znaczenie różnych instytucji w procesach zdobywania i organizacji informacji. Opisując szczegółowo, jak różne dyscypliny przyswajają sobie wiedzę i jak są one same dyscyplinowane, Burke wnika głęboko w mechanizmy, które kształtują nasze rozumienie świata.