Sońka

W życiu Sońki wszystko zakończyło się wiele lat temu, podczas wojny. Doświadczyła wtedy tak wiele, że później już tylko egzystowała, przywołując wspomnienia i trzymając w dłoniach psią obrożę z gotyckim napisem. Pewnego dnia, zatrzymując się przy wiejskiej drodze, spotyka Igora, uznanego reżysera teatralnego, który przypadkowo znalazł się poza zasięgiem nowoczesnej technologii. Igor zaczyna tworzyć z jej opowieści sztukę teatralną, interpretując historię Sońki na swój sposób. Wydaje się, że jego pomysły są na wyczerpaniu, gdy w wiejskim domu pojawia się Ignacy, którego Igor starał się już zapomnieć.

"Sońka" to imponująca, a zarazem subtelna narracja, pełna ukrytych emocji i przeżyć. Książka jest pacyfistyczna, ale jednocześnie brutalna, nasycona miłością. Ignacy Karpowicz wykorzystuje elementy romansu wojennego, by przenieść nas na granicę przeszłości i teraźniejszości, pomiędzy piekłem a rajem wspomnień. Już wcześniej udowodnił swój literacki talent w "Balladynach i romansach" oraz "Ościach", teraz ponownie ujmuje swoją umiejętnością kreacji kobiecych postaci.

W "Sońce" Karpowicz sięga po nowe tony, prezentując liryzm, który porusza, nie popadając w banał. Jak zauważa Justyna Sobolewska z "Polityki", autor zaskakuje mistrzowskim połączeniem melodramatycznej iluzji z cyniczną dezintegracją. To powieść, która uwodzi, wciąga i zaskakuje, jak pisze prof. Przemysław Czapliński z "Gazety Wyborczej". Andrzej Horubała z "Do Rzeczy" również podkreśla, że Karpowicz posiada talent do snucia wciągających i przenikliwych opowieści.