Soften me again. Soften. Tom 2

Piszę te słowa z wielkim bólem serca, ale zawiodłam się na tej książce. Nie ukrywam moje oczekiwania co do tej części były bardzo wysokie głównie ze względu na to jak bardzo podobała mi się pierwsza część, druga jednak była zdecydowanie gorsza.

Przez praktycznie całą książkę miałam problem ze zrozumieniem toku rozumowania i zachowania Willow. Po skończeniu tej książki niestety nadal nie do końca jestem w stanie to zrozumieć. Kolejną kwestią jest to, że większość fabuły zwyczajnie mnie nudziła. Wielokrotnie odkładałam tą książkę i niewiele brakowało, żebym po prostu o niej zapomniała. Nie jakoś specjalnie, ale po prostu ta część historii za nic nie mogła zagościć w mojej głowie na dłużej.

Mówiąc już o nudzie, to dosłownie zasypiałam na ostatnich rozdziałach. Ilość opisów emocji i punktu widzenia bohatera były na tyle długie, że miałam ochotę po prostu je pominąć, co w sumie kilkukrotnie zrobiłam i tylko przeleciałam wzrokiem po linijkach, ale to było dla mnie naprawdę zbędne. Połowa to było takie masło maślane, czyli połowa z tego była o jednym i tym samym.

Po tych słowach można zapewne uznać, że książka była tragiczna, ale nie. Zdecydowanie nie dorównała moim może delikatnie zbyt wygórowanym oczekiwaniom, ale jednak nie była tragiczna. W tej historii znajdziecie wiele inspiracji i motywacji, aby nie poddawać się w dążeniu do celu, mimo że życie potrafi przygotować bardzo nieprzyjemne niespodzianki. I właśnie dzięki temu nie żałuję, że sięgnęłam po tą część.

Warto dodać, że Victor jest tu często wręcz idealny. Słodki, uroczy i dba o Willow, czasami wręcz jak dla mnie był zbyt romantyczny, ale lepiej tak niż w drugą stronę.

Mimo, że Soften me again nie dorównało moim oczekiwaniom uważam, że warto ją przeczytać.