Skazany

Przeczytałam prawie wszystkie wydane w Polsce książki autorki, muszę nadrobić tylko dwa najnowsze tytuły. Freida McFadden stała się moją ulubioną i polecaną każdemu autorką.

Książka "Skazany" była tym czego oczekiwałam. Uśpiła moją czujność myślałam, że wiem jak potoczy się fabuła a nagle kolejne rozdziały sprawiły, że zbierałam szczękę z podłogi. Nie ma tu nic przewidywalnego za to są prawdziwe emocje i plot twisty. To kolejna genialna historia którą przeczytałam w jeden dzień! Bohaterowie wydają się dobrzy, mający czyste sumienia ale to tylko gra, łatwo ulec temu wrażeniu i chyba to najbardziej mi się podoba w książkach autorki. Wydaje mi się, że wiem jakie ma ktoś intencje czy jest dobry czy zły a okazuje się, że nic nie jest czarne albo białe. Postacie rozwijają się z każdym rozdziałem, przyprawiają o dreszcze i okazują się nie być tacy jak się zakładało.

Kiedy sięgam po książki autorki wiem, że sięgam po dobrą historię której nie odłożę przez kolejne godziny.

Opinie na temat tej książki były podzielone. Jedni uważali, że jest to najlepsza dotychczas u nas wydana historia Freidy, a drudzy, że najgorsza. Postanowiłam sama to sprawdzić i mimo że nie przeczytałam jeszcze wszystkich jej książek (ale niedługo to zmienię!), bo za mną tylko „Pomoc domowa”, która jest najczęściej polecaną pozycją to uważam, że „Skazany” jest zdecydowanie lepszy.

Choć muszę przyznać, że miałam początkowo wątpliwości i modliłam się, żeby tu było coś więcej. Coś innego niż to, co wyraźnie wskazuje nam fabuła. Bo wiecie jaki pomysł autorka zastosowała przy tej historii? Fabuła rozwija się w najbardziej przewidywalny sposób i to ten obrzydliwie ostentacyjnie przewidywalny sposób. I w tym przypadku nie ma nic przyjemnego, że wszystko układa się dokładnie tak, jak się przewidziało. Ale to tylko mrzonki, zasłona dymna, która ma uśpić twoją czujność, by na sam koniec wyskoczyć z takim bangerem, że jebniesz i nie wstaniesz.

Uwielbiam ten zabieg i w tej książce sprawdził się idealnie. Dodatkowo narracja wzmaga twoje wątpliwości i pewnym momencie nie wiesz już w co wierzyć.

A epilog? Totalnie rozwalił mnie na łopatki. Przeczytałam ostatnie zdanie i miałam takie OK*URWA. Spodziewałam się naprawdę wielu rzeczy, ale nie TEGO.

Freida ma taki styl, że jej książki po prostu się płynie i nim się zorientujesz, to czytasz już końcowe rozdziały. Ogromnie wam polecam ten tytuł, a ja zabieram się za kolejną jej książkę 🫡

3/5
Czytam książki Freidy McFadden na bieżąco, zwykle chwilę po premierze jestem już obeznana z fabułą. Tak było i tym razem. Nie dzieje się tak jednak ze względu na wybitność tych dzieł literackich, a fakt, że są one dla mnie idealnym odpoczynkiem.
Największymi rozczarowaniami w tych lekturach okazują się zawsze zakończenia – raz bywają lepsze, raz gorsze, ale nigdy nie byłam w pełni usatysfakcjonowana żadnym z nich. Problem z nimi jest następujący – są nierealistyczne. Autentycznie jest mi ciężko uwierzyć w taki bieg zdarzeń, mnóstwo nieprawdopodobnych sytuacji poprzedzających punkt kulminacyjny. Tutaj przypadek odgrywa główną rolę, zwłaszcza w kontekście zbiegów okoliczności występujących jeden po drugim.
Myślę, że treść w tym przypadku była nieharmonijna, nieproporcjonalna. Z początku akcja toczyła się dość wolno, po to, aby zakończenie spadło na nas nagle i niespodziewanie - czego oczywiście nie traktuję jako wadę, a tylko własne spostrzeżenie.
Mimo wielu mankamentów uważam, że owe kryminały napisane są w bardzo prosty sposób, wciągające, niewymagające nadmiernego skupienia, co mi się w nich podoba.
Po następne powieści tej autorki również sięgnę, bo spełniają one swoją rozrywkową rolę.