Siedmiu mężów Evelyn Hugo

Taylor Jenkins Reid stworzyła w „Siedmiu mężach Evelyn Hugo” powieść, która nie tylko zachwyca fabularnie, ale również porusza serce, zmusza do refleksji i zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu ostatniej strony. To książka, która uderza swoją autentycznością, szczerością emocji i błyskotliwą konstrukcją postaci – przede wszystkim głównej bohaterki, Evelyn Hugo.
Na pierwszy rzut oka historia może wydawać się typową opowieścią o hollywoodzkiej aktorce: pięknej, legendarnej, słynącej z licznych romansów i siedmiu mężów. Ale Evelyn Hugo to nie stereotypowa gwiazda kina – to kobieta z krwi i kości, z bagażem doświadczeń, z tajemnicami, z ogromnym sercem i równie wielką ambicją. To postać, która fascynuje, jednocześnie budząc podziw, współczucie, a czasem nawet gniew.
Narracja prowadzona z perspektywy dziennikarki Monique Grant pozwala czytelnikowi powoli zanurzać się w życie Evelyn – krok po kroku odkrywamy kolejne rozdziały jej kariery i życia prywatnego. Monique, z początku zaskoczona, że to właśnie jej Evelyn powierzyła swoją historię, z czasem odkrywa, że ta opowieść jest równie ważna dla niej samej, jak i dla świata.
Największym atutem tej książki jest to, że Evelyn Hugo nie jest idealna – jest pełna sprzeczności. Podejmuje decyzje kontrowersyjne, czasem rani innych, często działa z wyrachowaniem, ale nie sposób jej nie rozumieć. Wszystko, co robi, robi po coś – dla miłości, dla bezpieczeństwa, dla przetrwania w świecie, który kobiety rozlicza za wszystko, a mężczyzn za nic.
Najbardziej poruszającym wątkiem powieści jest ukrywana przez lata miłość Evelyn do kobiety – Celii St. James. Ta relacja to serce całej historii. Ich uczucie, choć piękne i głębokie, było wystawione na próbę przez czas, uprzedzenia i presję opinii publicznej. Evelyn przez całe życie próbowała znaleźć balans między byciem sobą a spełnianiem oczekiwań otoczenia. Czasem wygrywała, częściej jednak musiała się ukrywać. Ich historia miłosna jest pełna bólu, tęsknoty i niespełnionych chwil, ale też autentycznego oddania.
Książka porusza też wiele ważnych tematów społecznych – homofobię, rasizm, uprzedzenia wobec kobiet, przemoc domową, manipulację medialną. Pokazuje, jak często ludzie muszą rezygnować z prawdziwego „ja”, by zdobyć akceptację społeczeństwa. Pokazuje też, jak samotne może być życie w blasku reflektorów, jeśli nie można być sobą.
Styl pisania Jenkins Reid jest lekki, ale nie banalny. Jej sposób budowania postaci i dialogów sprawia, że wszystko wydaje się niezwykle realistyczne. Czytając, momentami zapominałam, że Evelyn Hugo nie istnieje naprawdę – jej życie wydawało się tak autentyczne, jakby było historią prawdziwej aktorki Złotej Ery Hollywood.
Finał książki wbija w fotel. Zakończenie, choć nieprzesadnie dramatyczne, przynosi ogromny ładunek emocjonalny i zostawia czytelnika z łzami w oczach oraz masą przemyśleń. Pojawia się pytanie: ile jesteśmy w stanie poświęcić, by być kochanym, a ile – by być wolnym?
„Siedmiu mężów Evelyn Hugo” to opowieść o kobiecej sile, ale też o samotności, wyrzeczeniach i tym, co naprawdę liczy się w życiu. To książka, którą powinien przeczytać każdy – niezależnie od płci, orientacji czy wieku. Bo choć Evelyn Hugo jest fikcją, jej przeżycia są boleśnie prawdziwe. I właśnie dlatego ta historia tak bardzo porusza.

Poturbowała mnie ta historia.

Nie spodziewałam się, że w jednej książce można zmieścić tyle bólu. Mogłoby się z początku wydawać, że to będzie lekka historia o sławnej Evelyn, która nie ma sobie równych. Matko, jakie to jest mylne wrażenie. To, co się działo przez te 79 lat jej życia, nie da się nawet określić jednym słowem.

To historia nie o siedmiu mężach, bo oni na dobrą sprawę stanowią tło. To historia o bolesnej sławie, marzeniach, trudach, ukrywaniu się, życiu w kłamstwie i nieszczęśliwej, ale zarazem też szczęśliwej miłości. Tak, wiem, jak to brzmi, ale tak właśnie jest.

Podobała mi się konstrukcja tej książki. Te dwie linie czasowe - teraz i kiedyś, które było ubrane w formie wywiadu, zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Tak samo, jak postać Evelyn. Jej losy tak mnie pochłonęły, że ciężko było mi, choć na chwilę odłożyć tę książkę.

Zakończenie mocno wyryje mi się w pamięci, jako wstrząsające. Zdecydowanie nie byłam na coś takiego gotowa. Żałuję, że tak długo zwlekałam po sięgnięcie po tę książkę, bo to, co zrobiła ze mną Taylor Jenkins Reid, jest nie do opisania. Powiedzieć, że kocham tę książkę to jak nic nie powiedzieć. Przez ostatnie kilka dni, ja wręcz żyłam tą historią.