Ścierń

Adam Waga, z charakterystyczną dla siebie przekorą i przenikliwością, potrafi precyzyjnie uchwycić istotę życia i śmierci zarówno w odniesieniu do innych, jak i siebie samego. W swoich refleksjach często nawiązuje do duchowych autorytetów oraz ważnych lektur, jednocześnie podejmując trudne tematy starzenia się, utraty sił oraz złożoności współczesnego świata.

W tomie zawierającym trzydzieści wierszy, autor prowadzi dialog nie tylko z Cyprianem Kamilem Norwidem, ale umieszcza również proste, ale mocne przesłanie do swojej wnuczki. Po refleksji nad zagadnieniem śmierci, Waga przemyca pochwałę egocentryzmu, wskazując na nieuniknioną konfrontację z własnym przeznaczeniem, zwłaszcza dla poety rozważającego sens swojej twórczości. Waga, jako pisarz odznaczający się „wstydem literackim”, unika banalności i powierzchowności, a każde jego dzieło zaskakuje głębią przemyśleń i bogactwem emocji.