Rytmy albo wiersze stałe

W obrębie literatury poetyckiej, poezja jest formą, która najgłębiej oddziałuje na jednostkowe przeżycia. Jest niepowtarzalna i osobista. Bogusław Kierc przez wiele lat z sukcesem realizuje zadanie, które mogłoby wydawać się nieosiągalne. W świecie rosnącej indywidualności potrafi stać się jeszcze bardziej wyjątkowy. Jego twórczość, z „Rytmy albo wiersze stałe” na czele, jest dowodem na to zjawisko. Bazując na tradycyjnej konstrukcji poematu, Kierc umiejętnie dekoduje jego strukturę, odrzucając konwencje i łamiąc schematy. W efekcie powstaje dzieło poetyckie, które stanowi podwójne odkrycie – poprzez treść i formę. Kierując się swoją unikalną wizją, Kierc jednocześnie oddaje hołd swojemu literackiemu mentorowi, Julianowi Przybosiowi. W kontekście współczesnej polskiej poezji, artystyczna praca Bogusława Kierca jawi się jako doświadczenie absolutnie niepowtarzalne.