Ręce ojca

W centrum powieści znajduje się bohaterka, która stara się odpowiedzieć na fundamentalne pytania dotyczące ludzkiej odpowiedzialności za własne „ja” oraz proces przemiany. Zastanawia się, czy w drodze do stawania się sobą jest zupełnie wolna, czy raczej podlega ograniczeniom wynikającym z genów, środowiska i przeznaczenia. Próba uporządkowania wewnętrznego świata i życiowej ścieżki prowadzi ją przez różne miejsca i czasy, między Polską a Niemcami. Wieczna podróż, na którą się decyduje, symbolizuje jej pragnienie zmiany.

W trakcie tej podróży poszukuje prawdy o ojcu, którego nigdy nie miała okazji poznać. Próbuje odkryć tajemnice jego życia, przyjaźni i miłości. Każdy odkryty element przeszłości wprowadza ją w swego rodzaju labirynt życiowy, zmuszający do dokonywania trudnych wyborów. Pisarka stawia też pytanie o naturę prawdy – czy zawsze przynosi ona wolność? Obawia się, że poznając ją, Julia może się zgubić, a rozwiązanie rodzinnej tajemnicy przynieść ulgę nie tylko jej samej, ale też bliskim i czytelnikowi. Może jednak chodzi o potrzebę opowiadania historii, by utrzymać równowagę psychiczną?

Podobnie jak bohaterka podąża śladami przeszłości, tak autorka Kotela poszukuje swojego stylu łącząc elementy powieści drogi, kryminału i romansu. Tworzy tym samym dzieło o poszukiwaniu wolności na wielu poziomach, ukazując dwojakie znaczenie wyzwolenia.