PS Kocham Cię na zawsze

„PS Kocham Cię na zawsze” to druga część książki „PS Kocham Cię”. Jeśli przypadła wam do gustu pierwsza część to z pewnością spodoba wam się również druga :)<br> <br> Po 7 latach od śmierci Gerry’ego Holly zdążyła ułożyć sobie życie na nowo. Ma nowego partnera, nową pracę, a w jej życiu niezmiennie obecna jest rodzina i przyjaciółki. Główna bohaterka decyduje się wziąć udział w podcaście, w którym wypowiada się na temat radzenia sobie ze śmiercią bliskiej osoby i opowiada o listach pozostawionych jej przez męża. Nagranie staje się popularne, a Holly zyskuje grono „fanów” – ludzi nieuleczalnie chorych, chcących coś po sobie pozostawić. Jedna ze słuchaczek wychodzi z propozycją założenia klubu, w którym Holly miałaby pełnić rolę mentora w tworzeniu wiadomości dla najbliższych. Mimo wielu argumentów „przeciw”, kobieta podejmuje to wyzwanie od losu.<br> <br> W książce pojawiają się nowe, barwne postacie – ludzie z różnymi schorzeniami, chcący przygotować swoją rodzinę i przyjaciół na ich odejście. W drugiej części mamy okazję przeczytać o zostawianiu wiadomości „zza kulis”, ponieważ tym razem Holly będzie musiała postawić się po drugiej stronie listów – jako ich nadawca, a nie odbiorca. Jest to dla niej cenna lekcja o życiu i śmierci. Wracanie myślami do przeszłości niesie ze sobą powrót do traumatycznych wydarzeń i wspomnień, z którymi będzie musiała się uporać. Zyska jednak nowych przyjaciół i nowe, piękne doświadczenia, które wniosą do jej świata nadzieję i cenne wskazówki.<br> <br> Przyznam, że druga część poruszyła mnie nawet bardziej niż pierwsza. Przy ostatnich rozdziałach musiałam nieustannie mieć pod ręką pudełko chusteczek. Myślę, że obydwie książki są warte przeczytania, jednak pierwsza była dla mnie lżejsza do przyswojenia. W tej części mamy do czynienia z wieloma chorobami i poruszającymi sytuacjami. Jest to pouczająca, piękna i chwytająca za serce lektura przypominająca o kruchości życia. Widać tu już większą dojrzałość autorki i jej sposób postrzegania śmierci. Druga powieść nie jest tak szalona jak jej poprzedniczka, bardziej zmusza czytelnika do przystopowania i refleksji, zawiera dużo mądrych przemyśleń. Zdecydowanie polecam!