Przyjacielski układ

Karina Halle szybko staje się jedną z moich ulubionych autorek. Co prawda w Polsce tylko kilka jej powieści jest dostępnych w naszym języku, to nie miałam problemu z czytaniem również po angielsku. Zajmuje się wieloma gatunkami i choć na początku daleko jej było do czystych romansów, to w ostatnim czasie napisała kilka, które są szczególnie udane. Jej Sekretem jest niewątpliwie spory, ale także jej radykalnie osobiste podejście do gatunku. Karina Halle nie naśladuje nikogo, ma swoje pomysły i traktuje je tak, jak chce, czy to się komuś podoba, czy nie. „Przyjacielski układ” pewnością nie należy do tych, które przejdą po cichu, i wiele miłośniczek romansów może się zachwycić tą pozycją.

Sam opis książki nie wzbudza może ogromnego zainteresowania i wygląda nawet jak coś, co już widzieliśmy. Stephanie i Linden przyjaźnią się od wielu lat, a mężczyzna, gdy mieli 25 lat, zainicjował pomysł zawarcia paktu. Jeśli oboje będą wolni i nie będą w stałym związku, wezmą ślub w wieku trzydziestu lat. Stephanie zgodziła się, choć na pewno nie brała tego na serio. Nie zapominajmy, że przyjaźnią się też z Jamesem, byłym Stephanie. Moim zdaniem, sam układ był tylko pretekstem do nieodwracalnego. Od początku jest jasne, że Linden i Stephanie mają do siebie ogromny pociąg, ale oczywiście muszą czekać do ostatniej chwili, aby to sobie uświadomić. Przez lata przechodzą przez szereg popapranych związków, nigdy nie mogąc być w pełni szczęśliwi. Jak myślicie, dlaczego?

Bardzo lubię historie typu od przyjaciół do kochanków, ale równie łatwo mogę sobie wyobrazić, że zakochanie się w swoim najlepszym przyjacielu może być niezwykle przerażające. Nie tylko dlatego, że ryzykujesz odrzuceniem, jak w przypadku każdego nowego związku, lecz także dlatego, że możesz stracić osobę, która zawsze była u twojego boku. I to jest dokładnie to ryzyko, które zostało ujęte w przypadku Lindena i Stephanie. I to było tak niesamowicie wspaniałe do śledzenia. Uwielbiałam to, jak wszystko między nimi zaczynało się powoli, a jednak było już znajome. I jak powoli robiło się gorętsze i bardziej mrowiące. Ten powolny rozwój dał „Przyjacielskiemu układowi” coś bardzo wyjątkowego.

Główni aktorzy tego romansu nie mogliby lepiej do siebie pasować, a te ciągłe wzloty i upadki w tej historii były po prostu jej częścią. Cierpisz, masz nadzieję i boisz się z tymi kochającymi się bohaterami. Szczególnie ostatnia część historii była bardzo poruszająca. Wygląda na to, że się ułoży, a potem przychodzi wielki wybuch. Poniekąd podejrzewałam, że coś takiego się stanie, ale i tak zaskoczenie. To prawdziwy rollercoaster emocji. Miałam wrażenie, że historia mogłaby nawet wydarzyć się w realu, dlatego „Przyjacielski układ” wypada tak wiarygodnie.

W książce jest też mowa o problemie wieku. Kilka dni temu skończyłam 26 lat i od tego czasu powtarzam sobie, że nie czuję się dorosła, że nie jestem odpowiedzialna za poważne i nudne sprawy, jak prawdziwi dorośli ludzie. W mojej głowie wciąż jestem beztroskim dzieckiem i zastanawiam się, czy kiedykolwiek przestanę tak myśleć. Cóż, ta historia naprawdę wciągnęła mnie w ten problem.

Język jest momentami niepotrzebnie obsceniczny. Przy tak słodkim i romantycznym piórze, doszukiwać się określeń o pornograficznych konotacjach, to nie pasuje, jak dla mnie. Nie jestem pruderyjna, ale były słowa, które sprawiały, że marszczyłam czoło, bo były niepasujące w takim kontekście.

Jeśli uważasz, że romanse nie mogą już być ciekawe i że każdy pisze na jedno kopyto, poznaj Karinę Halle. To autorka, która pokazuje, że talent, pomysły i wykonanie mogą tchnąć nowe życie w gatunek. Co do samej autorki, zachęcam do uważnego śledzenia jej poczynań, bo to naprawdę utalentowana pisarka.  Dla „Przyjacielskiego układu” 5 gwiazdeczek. ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

„Przy każdej osobie, która pojawia się w twoim życiu musisz zdecydować, czy chcesz, żeby została w nim na dłużej”

W dniu swoich dwudziestych piątych urodzin Stephanie zawiera ze swoim przyjacielem Lindenem przyjacielski układ. Jeżeli obydwoje będą samotni do trzydziestego roku życia, to wezmą ślub! Pomysł wydaje się głupi i niewinny, ale tak nie jest. Będąc świadkiem tego nonsensu, James, również ich przyjaciel, marszczy czoło. Już wcześniej miał romans ze Stephanie, ale nadal byli w bardzo dobrych stosunkach. Nikt nie wie, że James tak poważnie zadurzył się w S., że układ wywołuje w nim frustracje. Potrafi jednak dobrze ją zamaskować. 

Mimo to, w miarę upływu czasu, uczucia między dwójką bohaterów są obecne. Naprzemienna narracja pozwala śledzić ten rozwój i wszystkie jego nieporozumienia i przegapione spotkania. Jesteśmy w pełni świadomi fizycznego przyciągania, które ma miejsce - na tym etapie nie jest to już napięcie seksualne, ale wręcz erotyczne i wstrzymujemy oddech, gdy tylko para staje naprzeciwko siebie. Momentami jest naprawdę gorąco.

Jeśli sam pomysł Kariny Halle na taki głupi układ nie jest zbyt nowatorski, to cała reszta już tak. Przede wszystkim autorka poświęca czas swoim bohaterom od dwudziestego piątego do trzydziestego roku życia, robiąc bilans przy każdej rocznicy. Dzięki narracji zarówno Stephanie jak i Lindego dokładnie śledzimy koleje ich losu, przejście od wczesnej dorosłości do poważniejszego wieku, a wszystko to pośród grupy przyjaciół w San Francisco. Widzimy nie tylko to, co dzieje się z ich życiem miłosnym, ale także osobistym i zawodowym. To już jest fascynujące, bo niewątpliwie bardzo bliskie rzeczywistości amerykańskiej, a może i zachodniej młodzieży, niespiesznie zadomawiającej się w dorosłym życiu, nieustanie poszukającej siebie.

I w tym poszukiwaniu siebie, tego, co pozwoli być w życiu szczęśliwym, zaakceptować relacje, jakie miało się z rodzicami w dzieciństwie i ślady, jakie pozostawili w ich dorosłym życiu, jest też poszukiwanie sentymentalne. W przypadku Stephanie i Linden jest ono szczególne, ponieważ istnieje układ, ich przyjaźń, ta, którą dzielą również z Jamesem. Szybko staje się jasne, że idea układu nie jest tylko grą i że będzie ciążyć na umysłach obojga. Chodzi tu również o przyjaźnie, ich znaczenie w życiu, rodzaj trójkąta miłości i przyjaźni, który zawiązał się między Jamesem, Lindenem i Stephanie. Każdy mijający rok sprawia, że ich związek staje się silniejszy, ale i bardziej skomplikowany. Jak można przesunąć równowagę, nie niszcząc wszystkiego?

W skrócie, „Przyjacielski układ” jest bardzo sprytną powieścią i dobrze skonstruowaną. Nie trzyma się typowej struktury romansu, ani nawet jego niewypowiedzianych zasad. Stephanie i Linden w ciągu tych pięciu lat wchodzą w inne związki, nie czekają tylko na siebie, żeby coś zrobić. Oni żyją. To chyba znacznie bliższe pewnej współczesnej rzeczywistości, gdzie ludzie niechętnie się angażują, gdzie przyjaźń jest w życiu równie ważna jak miłość. Jest nie mniej romantycznie, z kilkoma bardzo pięknymi dialogami między dwójką bohaterów, nie mniej też zmysłowo. 

„Przyjacielski układ” ma też w sobie nutkę napięcia i szczyptę intensywności. Odkryłam, że czasem nie mogłam się doczekać pewnych momentów. Czułam, że jestem razem z bohaterami. Tak wiele pozostało niedopowiedziane, jest tak wiele straconych szans i nieudanych prób, że chcesz trzymać ich za ręce i prowadzić ich do akcji. Wczułam się!

Tej książki naprawdę nie da się czytać bez odpowiedniego zaangażowanie, bo jest stworzona po to, żeby się nad nią zastanowić i żeby w niej szukać odniesień do samych siebie. Oczywiście mamy typowe elementy, więc będzie erotycznie, wzruszająco i jest też gorący facet :P