Przedwiośnie BR

„Przedwiośnie” autorstwa Stefana Żeromskiego to kluczowa powieść polskiego dwudziestolecia międzywojennego, będąca zarazem głęboką analizą odzyskanej niepodległości oraz refleksją nad przyszłością Polski. Opowieść koncentruje się na życiu Cezarego Baryki, młodzieńca wychowanego w Rosji, który doświadcza potęgi rewolucji, a następnie wraca do Polski, aby zobaczyć kraj rozdarty między wzniosłymi ideami a trudną rzeczywistością. Powieść łączy w sobie zarówno wątki polityczne, jak i psychologiczne, ukazując dramat młodego pokolenia skonfrontowanego z aspiracjami rodziców oraz chaosem i niesprawiedliwością społeczną. „Przedwiośnie” porusza temat nadziei i rozczarowań, poszukiwania własnej ścieżki w świecie, gdzie idee często przegrywają z brutalnością życia codziennego. Wciąż pozostaje aktualne, zadając pytania o wolność, budowę sprawiedliwego społeczeństwa i wpływ jednostki na bieg historii. To nie tylko obraz epoki, lecz także refleksja nad odpowiedzialnością i moralnymi wyborami. Żeromski, twórca „Ludzi bezdomnych” i „Syzyfowych prac”, zwany „sumieniem narodu”, napisał „Przedwiośnie” w 1924 roku, tuż po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Książka, wydana przez warszawskie wydawnictwo „Rój”, jest jednym z jego najważniejszych dzieł. Składa się z trzech części: „Szklane domy”, „Nawłoć” oraz „Wiatr od wschodu”, i stawia fundamentalne pytania o nową Polskę, sprawiedliwość społeczną i obywatelską odpowiedzialność. „Przedwiośnie” jest uznawane za ostatnią wielką powieść Żeromskiego, będącą jego literackim testamentem.