Pływalnia

W nowej sztuce Magdaleny Drab widzimy postacie, które noszą imiona takie jak Maria, Krystyna, Janina, Elżbieta i Andrzej. Ich tożsamość, podobnie jak woda w basenie, w którym się znajdują, jest trudna do uchwycenia i rozwiana jak chmury. Bohaterowie ci należą do starszego pokolenia niż ci z poprzedniej, dobrze znanej sztuki Drab zatytułowanej "Słabi". Jednak i oni, podobnie jak ich młodsi poprzednicy, borykają się z problemami niezdecydowania i kruchości charakteru, unosząc się z wysiłkiem na powierzchni życia.

Tłem dla dramatu jest miejski basen, który ma zaledwie metr dwadzieścia głębokości. Choć dla dorosłego człowieka nie jest on szczególnie niebezpieczny, to miejsce pokazuje, jak bohaterowie zmagają się z codziennymi przypadkami, osuwając się i upadając. Ich życie jest przeciętne i pozornie zwyczajne, co jednak artystka dostrzega, obdarzając swoje postacie szczególną czułością. Dialogi i monologi bohaterów dają wgląd w ich wewnętrzne rozterki: Janina wyraża rozpacz związana ze swoim staroświeckim imieniem, a Maria czuje się wyizolowana, coraz częściej odnosząc się do siebie w trzeciej osobie.

Postacie, jak Andrzej, czują się niepewnie i postanawiają milczeć, podczas gdy Maria wstydzi się na tyle, że unika kontaktu z innymi i zamiast do basenu, chowa się przy szafce. Obie postacie, choć pragną spotkać kogoś znaczącego, poddają się swoim fobiom. Andrzej w końcu przełamuje swoje obawy, podczas gdy Maria, pomimo swoich kompleksów dotyczących wyglądu, w końcu decyduje się zanurzyć w wodzie, choć na moment traci kontrolę i się topi.

Postacie takie jak Janina i Krystyna są bardziej odważne od Marii, angażują się w wodny aerobik i łowią spojrzenia mężczyzn, choć i one nie potrafią pływać, czekając na nauczyciela. Życie tych bohaterów jest pełne niespełnionych marzeń, doświadczyły rozczarowań, przez co starają się unikać depresji, starając się myśleć pozytywnie i pozostawać aktywne. Głęboko jednak czują, że gdyby miały umiejętności potrzebne do życia, ich życie wyglądałoby zupełnie inaczej.